معرفی نژاد اسب عرب (Arabian Horse)
اسب عرب بدون شک یکی از زیباترین نژادهای اسب میباشد. این نژاد برای هزاران سال با دقت و ریزبینی تولید نسل شده و به همین سبب به عنوان خالص ترین نژاد در میان تمامی نژادهای اسب پنداشته میشود. اسب عرب همچنین یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب به شمار میرود و حدود ۵۰۰۰ سال است که به عنوان همراهی برای بشر وجود داشته و یکی از سواری های مورد علاقهی چهره های تاریخیای مانند چنگیز خان، ناپلئون و جورج واشینگتن بوده است. ظاهر اسب عرب بیانگر زیبایی، قدرت و چابکی آن است. در ادامه به بررسی این نژاد میپردازیم.
بدن اسب عرب
بدن جمع و جور، سم های محکم، ران های قوی، استخوان های محکم و فاصله ی نسبتاً کم بین ران پا و کتف آنها دلایل اصلی قدرت و تعادل خوب این نژادند.
برخی از ویژگی های ظاهری اصلی اسب عرب عبارتند از:
- اعضای بدن متناسب با هم
- چشم ها و مجراهای تنفسی درشت
- پوزهی کوچک
- گردن ظریف و قوس دار
- بالا گرفتن دم به هنگام حرکت
- گوشها کوچک و رو به جلو
- یال و دم لطیف
قد و اندازه
اسب عرب در قد و قامت نسبت به بسیاری از اسب های سواری کوتاه تر است و به طور کلی جزو اسب های کوتاه قد به حساب می آید. قد اکثر اسب های این نژاد بین ۱۴۲ تا ۱۵۴ سانتی متر می باشد اما در بعضی از اسب های عرب می توان شاهد قدهایی بین ۱۵۴ تا ۱۶۲ سانتی متر نیز بود. وزن اکثر اسب های عرب بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ کیلوگرم میباشد.
رنگ و نشانها
اسبهای عرب اصیل به رنگ های کهر، نیله (خاکستری)، کرنگ، مشکی و ابرش یافت می شوند که عمده ترین رنگ آنان کهر و سپس نیله است. بعضی از اسب های عرب بر روی سر و قلم های دست و پای خود نشان های سفیدی دارند
پوست تمامی اسبهای عرب در تمام قسمتهای بدنشان، به غیر از قسمتهایی که نشانهای سفید رنگ دارند، به رنگ مشکی است. گفته میشود پوست مشکی این اسب در گذشته این نژاد را از گرمای خورشید کویر محافظت میکرده. با اینکه اسبهای عرب بسیاری با رنگ موی “سفید” وجود دارند، اما رنگ سفید در واقع اثر عمل طبیعی ژن خاکستری است. اسب های نیله در هنگام تولد به رنگ مشکی، کهر یا کرنگ هستند و هنگامی که رشد میکنند به تدریج رنگشان روشن تر میشود تا در نهایت یا کاملا سفید میشوند و یا خاکستری لکه لکه. اما رنگ پوست آن ها مشکی است و در تمام طول عمرشان نیز مشکی باقی میماند. بنابراین، تمامی اسب های عرب سفید رنگ در حقیقت نیله هستند و هیچ ژن سفیدی در اسب های عرب وجود ندارد، با اینکه تعداد بسیار بسیار اندکی (چندین اسب در کل تاریخچه ی اسب های عرب) از اسب های عرب به دلایل دیگری به رنگ “سفید” ثبت شده اند. رنگ مشکی در میان اسب های عرب جزو رنگ های کمیاب و نادر به حساب می آید (حدود ۴% از اسب های عرب به رنگ مشکی اند). دلیل علمی کمیابی رنگ مشکی در اسب عرب این است که ژن مشکی اکثر اوقات تحت سلطه ی ژن غالب “Agouti” در میآید و سبب به وجود آمدن ناحیههای مشکی در اسب های کهر میشود. در حال حاضر بعضی از مزرعههای تولید و پرورش اسب عرب به کمک تست های ژنتیک و DNA تلاش میکنند تا احتمال تولید کرههای مشکی خود را افزایش دهند.
سرشت و خوی
اسبهای عرب برای قرن های متعددی در صحراها و کویرها و در ارتباط نزدیکی با انسانها وجود داشتهاند. مالکان اسبهای مادیان ارزشمند جنگی به منظور جلوگیری از دزدیده شدن مادیانهای قیمتی خود، آن ها را درون خیمههای خود و در کنار خانواده و فرزندان خود نگهداری میکردند. فقط اسبهایی که به طور طبیعی از سرشت خوبی برخوردار بودند اجازهی تکثیر داشتند و نتیجهی آن، این شد که امروزه اسبهای عرب از آنچنان خوی خوبی برخوردارند که جزو یکی از تنها نژادهای اسبی هستند که قوانین فدراسیون سوارکاری آمریکا (United States Equestrian Federation) به افراد زیر ۱۸ سال اجازهی نمایش دادن نریانهای آنها را در اکثر مسابقات زیبایی میدهد. اسب عرب جزو دستهی اسب های “خون گرم” به حساب میآید; دسته ای که شامل اسبهای خوش روحیهی دیگری است که اصلاح و بهبود یافتهاند و به منظور سرعت تولید میشوند. اسب عرب نیز مانند سایر اسب های خون گرم از اسبهای حساس، باهوش و زیرک است که همین ویژگی ها امکان تعلیم سریع و ارتباط بهتر و قوی تر با سوارکار خود را برقرار میسازند، اما همین ویژگیها نیز سبب میشوند که این نژاد به همان سرعتی که میتواند خو و عادتهای خوب را فرا گیرد، خو و عادتهای بد را فرا گیرد. اسبهای عرب شیوه های تمرین آزاردهنده (پرخاشگرانه) و بی منطق را تحمل نمیکنند. اسبهای عرب به طور طبیعی به همکاری با انسانها گرایش دارند ولی اگر با آنها بد رفتاری شود، همانند هر اسب دیگری، میتوانند بیش از حد عصبی یا مضطرب شوند اما به ندرت پرخاشگر و شرور میشوند و آن فقط در صورتی است که به طور جدی لوس شوند و یا در معرض سو استفاده و آزار شدید قرار بگیرند.
استفاده های اسب عرب
اسب عرب در بسیاری از ورزشها استفاده میشود. آنها اسبهای مناسبی برای مسابقههای استقامت با مسافت های طولانی میباشند. آنها میتوانند به اسبهای درساژ برازنده و زیبایی تبدیل شوند، زمین های کورس را در رقابت با اسب های تروبرد به رعشه در آورند، و یا با زیبایی و حرکت متوازن خود در مسابقات زیبایی دل هر تماشاچیای را بدست آورند. اسبهای عرب همچنین میتوانند همراهانی مهربان باشند و اسبهای مسنترشان میتوانند برای سواری افراد مبتدی استفاده شوند.
