چکیده
مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های گرم مثبت و گرم منفی به طور فزاینده¬ای در حال گسترش میباشد که تا حدی به دلیل استفاده وسیع از آنتی بیوتیک ها نه تنها در زمینه پزشکی، بلکه در کشاورزی و دامپروری است. به همین دلیل، جستوجو برای یافتن مولکولهای جدیدی که بتوانند بر مقاومت فعلی غلبه کرده و همچنین امکان بازیابی آنتیبیوتیکهایی را که دیگر مؤثر نیستند فراهم نمایند، بسیار ضروری به نظر می رسد. پپتیدهای ضد میکروبی (AMP ) مولکول¬های بیولوژیکی کوچکی هستند که بر علیه طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها مانند باکتری¬ها، قارچ¬ها، پروتزاها، و بعضی از ویروس¬ها فعالیت دارند. AMPها به غیر از حمله مستقیم به میکروب¬ها، می¬توانند با مکانیسم¬های جایگزینی، مانند حفظ هموستازی نرمال دستگاه گوارش و تعدیل پاسخهای التهابی میزبان موجب حفاظت از میزبان شوند. با توجه به مکانیسم عمل، AMP ها میتوانند با موفقیت بر بسیاری از معایب مرتبط با استفاده ازآنتیبیوتیک های معمولی مانند افزایش میزان مقاومت دارویی (که در سال های اخیر به یک خطر برای سلامت عمومی تبدیل شده است) و همچنین مسائل خاص سمیت سیستمیک بالقوه غلبه کنند. از اینرو در این مقاله مروری به معرفی پپتیدهای ضد میکروبی و نقش ها آنها در مقابله با بیماری های انسان و دام پرداخته شده است.
کلمات کلیدی
پپتیدهای ضدمیکروبی، آنتی بیوتیک های نسل سوم، مقابله با بیماری ها
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
مقدمه
پپتیدهای ضد میکروبی (AMPs) قدیمیترین مولکولهای دفاعی ذاتی شناخته شده هستند. آنها در گیاهان، بندپایان، میکروارگانیسمها و حیوانات فراوان هستند(۱). AMP ها می توانند فعالیت گسترده یا خاصی در برابر باکتری های بیماری زا (هر دو گرم مثبت و گرم منفی) ، ویروس ها، قارچ ها و سایر انگل ها داشته باشند [۳]. AMPها در طول و ترکیب اسیدهای آمینه متفاوت هستند [۴]. دفنسین ها، پوریندولین ها، اسنکین ها ، سیکلوتیدها، پروتئین های غنی از گلیسین، هوئین، سنجاق سری α، کنوتین و پروتئین های انتقال چربی برخی از کلاس های طبیعی AMP ها هستند [۵]. فعالیت آنها توسط ساختار مارپیچ، بار، خواص هیدروفوبی و آمفی پاتیک محدود می شود [۴]. صنعت غذا از AMP ها به عنوان نگهدارنده های زیستی و در بسته بندی مواد غذایی (به تنهایی یا همراه با سایر ضد میکروبی ها و روغن های ضروری) برای بهبود ماندگاری محصول استفاده می کند [۶]. پپتیدهای ضد میکروبی داروهای بالقوه ای برای درمان عفونت های ناشی از میکروارگانیسم هایی هستند که امروزه با آنتی بیوتیک های موجود در بازار غیرقابل درمان هستند [۷،۸]. آنها می توانند توسعه مقاومت ضد میکروبی را کاهش دهند و بر چندین هدف با میل ترکیبی کم تأثیر بگذارند [۹]. برخی از AMP ها تحت مهندسی پپتید و جهش زایی قرار می گیرند تا ترکیباتی با فعالیت زیستی بهبود یافته و سمیت سلولی کمتر به دست آید [۱۰،۱۱]. این بررسی مروری بر ساختارها، منابع، روشهای عمل و کاربردهای AMPs در زمینههای غذایی و دارویی ارائه میدهد.
AMPsمشتق شده از پستانداران
AMP های مشتق شده از پستانداران اجزای سیستم ایمنی ذاتی هستند که عمدتاً توسط کاتلسیدین ها و دفنسین ها نشان داده می شوند. بسیاری از این AMP ها از انسان، از گاو، گوسفند و سایر مهره داران جدا شده اند (شکل ۱). کاتلسیدین ها و دفنسین ها می توانند مستقیماً علیه پاتوژن ها عمل کنند، اما علاوه بر آن به نظر می رسد که قادر به تنظیم پاسخ ایمنی، آپوپتوز و بهبود زخم نیز می باشند.
پتید ضد میکروبی میلوئید گاوی (BMAP)-28
(BMAP)-28 یک پپتید ضد میکروبی گاوی از خانواده کاتلسیدین ها است که توانایی کشتن باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک را در شرایط آزمایشگاهی نشان می دهد. علاوه بر این مطالعات اخیر in vivo اثربخشی BMAP-28 را در کاهش مرگ و میر در عفونتهای مختلف نشان دادهاند. اثربخشی BMAP-28 بر روی کاتتر ورید مرکزی (CVC) و استنت مجرای ادراری در دو مطالعه مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. برخی از باکتری ها تمایل به ایجاد بیوفیلم بر روی سطوح وسایل پزشکی مانند کاتترهای سیلیکونی طولانی مدت، مانند CVCها دارند. بیوفیلمها جوامع میکروبی ساختاری هستند که به صورت اجتماعات چسبیده به سطح یا تودههای معلق که قادر به شروع تولید یک ماتریکس پلی ساکارید خارج سلولی هستند، رخ میدهند . نفوذ آنتی بیوتیک در بیوفیلم کمیاب است و اجزای مختلف در یک بیوفیلم با هم کار می کنند تا اثربخشی آنتی بیوتیک را کاهش دهند یا به طور کامل از آن جلوگیری کنند [۱۳،۱۲].. علاوه بر این، باکتریهای ساکن در یک بیوفیلم میتوانند ۱۰ تا ۱۰۰۰ برابر مقاومت آنتیبیوتیکی را در مقایسه با باکتریهای پلانکتون نشان دهند. مطالعه Cirioni و همکاران پتانسیل پیشپوشش BMAP-28 را در درمان عفونتهای مرتبط با کاتتر ورید مرکزی استافیلوکوکوس اورئوس توضیح داد. نویسندگان با استفاده از یک مدل موش in vivo نشان دادند که کاتترهایی که از قبل با BMAP-28 یا آنتیبیوتیکهای با دوز بالا تیمار شدهاند، بار باکتریایی کمتری در مقایسه با کاتترهای با دوز استاندارد آنتیبیوتیکها یا بدون BMAP-28 دارند (از ۱۰۷ به ۱۰۳ CFU/mL) و ( باکتریمی از ۱۰۳ به ۱۰۱CFU/mL). هنگامی که کاتترها با BMAP-28 آغشته شدند و سپس با دوز بالاتر آنتی بیوتیک تیمار شدند، کاهش قابل توجه بیشتری در بار باکتریایی (از ۱۰۷ به ۱۰۱CFU/ml) مشاهده شد [۱۴].. مطالعات آزمایشگاهی این نتایج را تایید می کند. اثربخشی BMAP-28 به تنهایی و در ترکیب با ونکومایسین در درمان مدل های حیوانی عفونت استنت مجرای ادرار ناشی از انتروکوکوس فکالیس و استافیلوکوکوس اورئوس ارزیابی شد. این مطالعه نشان میدهد که استنت مجرای ادراری آغشته با BMAP-28 میزان عفونت کمتری دارد، در واقع مدل in vivo نشان داد که BMAP28 بار باکتریایی را کاهش میدهد (از ۸ × ۱۰۶ به ۵ × ۱۰۴ در برابر استافیلوکوکوس اورئوس و از ۷/۸ × ۱۰۶ به ۴/۶× ۱۰۴ در برابر انتروکوکوس فکالیس و اثر ونکومایسین را نیز افزایش داد (بدون تعداد باکتری). مطالعات in vitro از این نتایج حمایت می کنند. در نهایت، BMAP-28 تولید نیتریک اکساید (NO) و انتشار فاکتور نکروز تومور (TNF) -آلفا را کاهش داد. در مدل های موشی، کشندگی مشابه آنتی بیوتیک ها مانند کلاریترومایسین و ایمی پنم علیه استافیلوکوکوس اورئوس گزارش شده است. علاوه بر این، در خنثی کردن محصولات باکتریایی گرم مثبت، بهبود عفونت های شدید استافیلوکوکی در صورت استفاده در ترکیب با سایر آنتی بیوتیک ها برتر وبسیار موثر بود [۱۵ و ۱۶].
شکل ۱. مختصری از پپتیدهای ضد میکروبی بدست آمده از پستانداران.
IB-367
IB-367 که به نام ایسگانان نیز شناخته میشود، یک AMP پروتگرین سنتزی، غنی از سیستئین، با فعالیت کشندگی باکتری و قارچ است که از لکوسیتهای خوک جدا شده است [۱۷]. گیسلی و همکاران اثربخشی پیشپوشش IB-367 در درمان عفونتهای CVC با استفاده از تکنیک قفل آنتیبیوتیک با لینزولید در مدل موش را ارزیابی کردند. این مطالعه نشان داد که IB-367 باعث افزایش فعالیت لینزولید علیه استافیلوکوکوس اورئوس و E. faecalis شد و باعث کاهش قابل توجه بار باکتریایی در CVC (از ۱۰۶ به ۱۰۱CFU/mL) و عدم وجود باکتریمی شد [۱۸]. Cirioni و همکارانش فعالیت IB-367 را بررسی کردند و بررسی کردند که آیا پیشدرمان IB-367 میتواند اثربخشی Daptomycin و Teicoplanin را در برابر عفونت زخم استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) در مدل موش بهبود ببخشد. در حالی که آنتی بیوتیک ها به تنهایی اثر ضد میکروبی قابل مقایسه ای را نشان دادند، ترکیب آنها با IB-367 به طور قابل توجهی فعالیت آنها را افزایش داد. IB-367 به علاوه داپتومایسین بار باکتریایی را به میزان ۴ لاگ کاهش داد، که بیشترین کارایی را نشان داد (کاهش بار باکتریایی ۷/۲×۱۰۳ ± ۳/۰×۱۰۳ CFU/mL) [19]. در نتیجه، IB-367 می تواند ارتباط خوبی با آنتی بیوتیک های معمولی برای درمان CVC و سایر وسایل پزشکی و برای درمان عفونت زخم MRSA داشته باشد. با در نظر گرفتن باکتری های گرم منفی، استفاده از IB-367 به صورت موضعی فعالیت جالبی در برابر P. aeruginosa یا E. coli مقاوم به چند دارو (MDR) نشان داد [۲۰]. در یک مدل موش دارای عفونت زخم پوستی، IB-367 به صورت موضعی به تنهایی و همراه با ایمی پنم/کولیستین داخل صفاقی تجویز شد. IB-367 به علاوه کولیستین منجر به بیشترین مهار هر دو سویه باکتریایی شد که نشان دهنده اثربخشی قوی است [۲۰]. در نتیجه، IB-367 ممکن است یک کاندید عالی برای درمان موضعی زخم های عفونی گرم منفی در آینده باشد.
LL-37
LL-37 یک پپتید ضد میکروبی انسانی است که به عنوان کاتلسیدین طبقه بندی می شود و فعالیت گسترده ای را در برابر انواع پاتوژن ها از جمله باکتری ها، ویروس ها و قارچ های نشان می دهد [۲۱]. علاوه بر این، LL-37 فعالیتهای بیولوژیکی دیگری مانند تنظیم پاسخهای التهابی دارد و نقش مهمی در بسته شدن زخم و رگزایی ایفا می کند[۲۲]. سیمونتی و همکاران کارایی LL-37 را با تیکوپلانین در زخم های جراحی آلوده به MRSA در موش مقایسه کرد. LL-37 تأثیر بیشتری نسبت به Teicoplanin بر فرآیندهای بهبود زخم در موش های آلوده به MRSA داشت، اگرچه تأثیر کمتری بر رشد کشت باکتری داشت. تجویز LL-37 به تنهایی،به صورت داخل صفاقی، تعداد باکتری ها را به ۱/۷ × ۱۰۵ ± ۶/۰ × ۱۰۵ CFU/g کاهش داد. ترکیب LL-37 داخل صفاقی و موضعی تعداد باکتری ها را به ۹/۶ × ۱۰۲ ± ۴/۰ × ۱۰۲ CFU/g کاهش داد. در مقایسه، تیکوپلانین، زمانی که به تنهایی به صورت داخل صفاقی تجویز شد، تعداد باکتریهای ۱۰۴×۱± ۱۰۴× ۴/۷ بود. علاوه بر این، تجویز LL-37، هم به صورت موضعی و هم به صورت تزریقی، با تحریک تشکیل بافت گرانوله و ترویج رگزایی و رسوب کلاژن، سبب بسته شدن بهتر زخم می شود، که منجر به بازسازی سازمان یافته تر اپیتلیال درمقایسه با گروه Teicoplanin شد [۲۳].
Protegrin-1
Protegrin-1 متعلق به خانواده کاتلسیدین ها بوده و یک پپتید ضد میکروبی از نوع سنجاق سری بتا با ۱۸ آمینو اسید می باشد. در یک مدل موش، یک اثر ضد باکتریایی قوی و هم افزایی با کولیستین نشان داد. از سوی دیگر، هیچ تاثیری از آن بر روی بیوفیلم گزارش نشد. علاوه بر این، مقاومت در برابر PG-1 شناسایی نشد. به همین دلیل، پروتگرین-۱ ممکن است یک گزینه جالب در آینده برای درمان عفونتهای MDR گرم منفی باشد [۲۸]. به طور خاص، اسینتوباکتر بومانی نماینده یک گرم منفی مرتبط با مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی است. با در نظر گرفتن کشت های آزمایشگاهی A. baumannii MDR، حداقل غلظت بازدارنده و حداقل غلظت کشنده باکتری پروتگرین-۱ به ترتیب mcg/ml 2 و mcg/ml 8 بود [۲۹].
Ampsمشتق شده از دوزیستان
دوزیستان منبع بسیار مهمی از AMP ها هستند. به طور خاص، قورباغه ها دوزیستانی هستند که بیشترین AMP از آنها مشتق می شود. ترشحات پوستی قورباغه های خانواده Pipidae، از جمله Silurana، Xenopus، Hymenochirus و Pseudhymenochirus، بسیار غنی از پپتیدهایی است که به محافظت در برابر عفونت کمک می کنند [۳۰]. نتایج بررسی مانشان داد AMPs مشتق از دوزیستان در واقع متعدد ترین بوده و بیشتر از بقیه مورد مطالعه قرار گرفته اند.
Citropin 1.1
سیتروپین ۱.۱ AMP اصلی تولید شده توسط قورباغه درختی سبز لیتوریا سیتروپا است و یک پپتید ضد میکروبی دوزیستان وسیع طیف است [۳۱]. Cirioni و همکاران اثر سیتروپین ۱.۱ را در ترکیب با مینوسیکلین و ریفامپیسین در درمان و پیشگیری از عفونت CVC مرتبط با استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از تکنیک قفل آنتی بیوتیکی ارزیابی کردند. مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که بیوفیلم ها به شدت تحت تأثیر حضور سیتروپین ۱.۱ قرار گرفتند. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که سیتروپین ۱.۱ به طور هم افزایی با ریفامپین و مینوسیکلین عمل می کند. در واقع سیتروپین ۱.۱ به صورت هم افزایی با آنتی بیوتیک های آبگریز عمل می کند و احتمالاً باعث آسیب به غشاء می شود که اجازه ورود حداکثری به مواد آبگریز را می دهد [۳۲]. در نهایت سیتروپین ۱.۱ کارایی خود را در برابر استافیلوکوک ها و استرپتوکوک ها با غلظتی بین ۱ تا ۱۶ میلی گرم در لیتر نشان داد. هنگامی که سیتروپین ۱.۱ با آنتی بیوتیک هایی مانند کلاریترومایسین و داکسیکسلین همراه بود، هم افزایی گزارش شد [۳۳، ۳۴]. با توجه به باکتری های گرم منفی، در موش های مبتلا به E. coli سپسیس، سیتروپین ۱.۱ به تنهایی یا همراه با تازوباکتام-پیپراسیلین (TZP) تجویز شد. اگرچه تمام گروههای درمانی میزان کشندگی را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دادند، سیتروپین ۱.۱ به تنهایی اندوتوکسینهای پلاسما و سیتوکینهای التهابی را کاهش داد، در حالی که TZP اثر معکوس داشت. ارتباط سیتروپین ۱.۱ و TZP بهترین در کاهش مرگ و میر موش ها ، رشد باکتری و پارامترهای استرس اکسیداتیو پلاسماتیک بود. بنابراین، سیتروپرین ۱.۱ نه تنها دارای فعالیت ضد میکروبی بلکه تعدیل کننده سیستم ایمنی است و ممکن است در صورت عفونت شدید گرم منفی گزینه جالبی باشد [۳۵]. نقش این مولکول در موارد عفونت در بیماران مبتلا به استرس اکسیداتیو افزایش یافته همچنین به دلیل سایر آسیب شناسی های همزمان مانند پسوریازیس می تواند جالب باشد [۳۶، ۳۷].
Uperine 3.6
Uperine 3.6، یک AMP با طیف وسیع، از دوزیست Uperoleia mjobergii جدا شد. تنها ۱۷ اسید آمینه در ساختار آن گنجانده شده است و بنابراین کوچکترین پپتید آنتی بیوتیکی جدا شده از دوزیستان را نشان می دهد. اگرچه بیشتر آنتی بیوتیک های آزمایش شده موثرتر از این پپتید بودند، اما در برابر میکروب های حساس و مقاوم به چند عامل موثرتر بودند [۳۸].
Temporin A
تمپورین A یک آمید پپتیدی با فعالیت ضد میکروبی در برابر طیف گسترده ای از میکروارگانیسم ها، از جمله کوکسی های گرم مثبت مقاوم به آنتی بیوتیک است که در پوست قورباغه قرمز اروپایی، Rana temporaria [39] یافت می شود. مکانیسم عمل تمپورین A هنوز مشخص نیست، با این حال فرضیه های متفاوتی وجود دارد: تمپورین A می تواند وارد هسته آبگریز غشای سلولی شود، تعامل با فسفولیپیدهای باکتریایی، تغییر فعالیت آنزیم ها، اتصال به DNA را کاهش دهد [۴۰]. مطالعات مختلف نقش تمپورین A را در درمان عفونت های دستگاه های پزشکی (گرافت عروقی، سطوح پلی استایرن و کاتترهای ورید مرکزی) و زخم های عفونی بررسی کردند. گیسلی و همکاران اثر تمپورین A را به عنوان یک عامل پیشگیری کننده در موش از ایجاد عفونت حین پیوند عروقی با متی سیلین حساس به سدیم (MS) و متی سیلین مقاوم به سدیم (MR) استافیلوکوک اپیدرمیدیس ارزیابی کردند. با توجه به مطالعات آزمایشگاهی، هر دو MR و MS به طور مشابه به Temporin A حساس بودند. مطالعات in vivo نشان داد که استفاده از پیوند Dacron آغشته به Temporin A در جراحی عروق میتواند منجر به کاهش مداوم بار باکتری شود. موثرترین درمان، ارتباط پیوند آغشته به تمپورین A و وانکومایسین هیدروکلراید داخل صفاقی بود که رشد باکتری را برای هر دو سویه مقاوم به متی سیلین (MR) و حساس به متی سیلین (MS) مهار کرد [۳۹]. Cirioni و همکاران اثربخشی Temporin A موضعی و پپتید مهارکننده RNAIII RIP)) در مقایسه با ریفامپیسین در پیشگیری از عفونت پیوند ناشی از استافیلوکوکوکوس اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس اورئوس را در مدل موش صحرایی بررسی کردند [۴۱]. RIP یک هپتاپپتید جدا شده از مایع رویی کشت S. xylous است و دارای فعالیت قوی علیه استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس می باشد. RIP ارتباط سلول-سلول را که به عنوان quorum sensing نیز شناخته میشود، مهار میکند و از چسبندگی و بیماریزایی باکتریها جلوگیری میکند [۴۲]. این مطالعه نشان داد که استفاده از پیوندهای Dacron آغشته به تمپورین A و آغشته به RIP باعث مهار رشد باکتری به میزان قابل توجهی شد. ترکیب RIP و Temporin A کمترین رشد باکتری را نشان داد. به طور خاص تر، تمپورین A، دارای فعالیت آنتی استافیلوکوکی بالایی بود. RIP زمانی که به تنهایی مورد استفاده قرار می گرفت در برابر سویه های استافیلوکوک موثرتر از تمپورین A یا ریفامپیسین به تنهایی بود. در نتیجه، این مولکولها به طور بالقوه برای کموپروفیلاکسی ضد میکروبی در جراحی عروق مفید هستند [۴۱].
شکل ۲. پپتیدهای ضد میکروبی بدست آمده از دوزیستان.
Ampsمشتق شده از حشرات
پپتیدهای ضد میکروبی عمدتاً در اجسام چربی و سلولهای خونی حشرات سنتز میشوند که یکی از دلایل اصلی سازگاری قوی حشرات برای بقا است [۵۶]. Cecropin، یک پپتید ضد میکروبی مارپیچ آلفا، معروف ترین خانواده AMP ها موجود در حشرات است و می توان آن را در کرم ابریشم گوپی، زنبور عسل، مگس سرکه یافت. سکروپین A فعالیت خود را در برابر بیماری های التهابی و سرطان های مختلف نشان می دهد. علاوه بر این، در مقایسه با وانکومایسین و Magainin II در مدلهای موش، در شرایط آزمایشگاهی و in vivo اثربخشی را علیه استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد [۵۷].
Tachyplesin III
تاکیپلسین III یک پپتید است که در شرایط آزمایشگاهی با کولیستین و بتالاکتامها در برابر P. aeruginosa MDR فعالیت نشان میدهد [۵۸]. در مدل موش دارای عفونت خونی بوسیله P. aeruginosa MDR ، تاکیپلسین III، کولیستین و ایمی پنم مورد ارزیابی قرار گرفتند[۵۹]. درمان ترکیبی تاکیپلسین III و ایمیپنم در مقایسه با گروههایی که یک داروی واحد یا سایر ترکیبات داشتند، منجر به کاهش قابلتوجهی در میزان باکتریمی شد. علاوه بر این، اثربخشی با در نظر گرفتن سطوح پلاسمایی لیپوپلی ساکارید، فاکتور نکروز تومور آلفا و اینترلوکین-۶ مورد ارزیابی قرار گرفت که بهترین کاهش را در گروه تاکیپلسین III و ایمی پنم نشان داد.
از این مطالعه می توان متوجه شد که درمان ترکیبی با AMP ها و آنتی بیوتیک های سنتی ممکن است یک روش درمانی جدید باشد.به طور مشابه، موش های تحت درمان با تاکیپلسین III در ترکیب با پیپراسیلین/تازوباکتام در مقایسه با یک نوع درمان ، میزان رشد P.aeruginosa را۱۰۰۰ برابر کاهش دادند [۶۰].
پپتیدهای ضد میکروبی مصنوعی
Daptomycin
داپتومایسین یک لیپوپتید با فعالیت باکتری کشی سریع در برابر استافیلوکوک است. اثربخشی این پپتید در مطالعات مختلف برای ارزیابی اثر آن بر روی بیوفیلم، عفونتهای زخم و عفونتهای انتروکوکی مورد ارزیابی قرار گرفته است [۶۴]. Cirioni و همکاران اثربخشی داپتومایسین و ریفامپیسین به تنهایی یا به صورت ترکیبی در جلوگیری از تشکیل بیوفیلم در پیوند عروقی موش صحرایی ناشی از عفونت استافیلوکوکی را بررسی کردند.نتایج این مطالعه نشان داد که وقتی ریفامپیسین و داپتومایسین به تنهایی مورد آزمایش قرار می گیرند، بدون هیچ گونه سمیت و عوارض جانبی مرتبط با دارو، اثربخشی خوبی دارند. البته ترکیب آنها کارایی بالاتری نسبت به هر یک از ترکیبات منفرد نشان داد، این اثر می تواند به دلیل مکانیسم اثر داپتومایسین باشد، که با باز کردن کانال های اختصاصی اجازه ورود ریفامپیسین را می دهد[۶۵]. کارایی in vivo داپتومایسین در درمان عفونت زخم های سوختگی ناشی از MRSA در مقایسه با Teicoplanin ارزیابی شد و روند بهبود زخم از طریق تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی و مورفولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج نشان داد فعالیت ضد میکروبی داپتومایسین در مقایسه با تیکوپلانین بیشتر است(۶۶).
Teicoplanin
تیکوپلانین یک آنتی بیوتیک گلیکوپپتیدی است که از نظر ساختاری با وانکومایسین مرتبط است. از Actinoplanes teicomyceticus تولید می شود. طیف فعالیت آن شامل باکتری های گرم مثبت است [۶۹]. جاکومتی و همکاران کارآیی لووکساسین، سفازولین و تیکوپلانین را در پیشگیری از عفونت پیوند پروتز عروقی ناشی از استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس حساس و مقاوم به متی سیلین بررسی کردند. اثربخشی لووکساسین در برابر سویه حساس به متی سیلین با سفازولین یا تیکوپلانین تفاوتی نداشت، اما بر روی سویه های مقاوم به متی سیلین، لووکساسین (از ۱۰۶ به ۱۰۳ CFU/mL) نسبت به تیکوپلانین (از ۱۰۶ به ۱۰۲ CFU/mL) اثربخشی کمتری نشان داد. ثابت شد که ترکیب لووکساسین-ریفامپین به طور مشابه با ترکیب ریفامپین- تیکوپلانین مؤثر بوده و در برابر هر دو سویه مؤثرتر از ترکیب ریفامپین-سفازولین است. مفیدترین ترکیب برای پیشگیری از عفونتهای دیررس پیوند عروقی ناشی از استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس ریفامپیسین لووکساسین است (عفونتی تشخیص داده نشده است)، زیرا از فعالیت ضد استافیلوکوک خوب هر دو دارو بهره میبرد [۷۰].
Dalbavancin
دالباوانسین یک لیپوگلیکوپپتید نیمه مصنوعی است که در برابر باکتری های گرم مثبت فعالیت می کند و استفاده از آن برای درمان عفونت های حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست (ABSSSI) تایید شده است [۷۶]. سیمونتی و همکاران مطالعه ای به منظور بررسی اثر دالباوانسین در بهبود زخم در مقایسه با وانکومایسین انجام دادند. آنها همچنین نقش بالقوه MMP-1، MMP-9، EGFR و VEGF را در مکانیسم های درمانی دالباوانسین تعیین کردند. یک مدل موش دارای عفونت پوستی MRSA مورد بررسی قرار گرفت، و موشها روزانه با ونکومایسین یا هر هفته با دالباوانسین در روزهای ۱ و ۸ تحت درمان قرار گرفتند. هر دو دارو به طور موثر بار باکتریایی را کاهش دادند. زخمهای درمانشده با دالباوانسین، بافت گرانولهای سازمانیافته با چندین رگ خونی را نشان دادند، اگرچه این میزان مقداری کمتر از گروه غیر عفونی بود.
Pexiganan
پکسیگانان یک پپتید مصنوعی غنی از لیزین با ۲۲ اسید آمینه است که از magainin مشتق شده است. در مدل موش مبتلا به سپسیس باومانی، موثر گزارش شد. با در نظر گرفتن تعداد باکتری ها،استفاده از پکسیگانان به همراه کولیستین با ۹۰ درصد میزان بقا، بهترین کاهش را داشت [۷۹]. به همین دلیل، Pexiganan همچنین ممکن است یک گزینه آینده برای غلبه بر MDR گرم منفی باشد. علاوه بر این، پکسیگانان فعالیت سینرژیک با تیژسیکلین را در برابر P. aeruginosa در یک مدل موش نشان داد، در حالی که تیژسیکلین به طور معمول در برابر گرم منفی ها موثر نیست. در واقع، سودوموناس آئروژینوزا به طور قابل اعتمادی توسط تیژسیکلین مهار نمی شود [۸۰].
AMP های مشتق شده از میکروارگانیسم ها
برخی از پپتیدهای معروف بهدستآمده از میکروارگانیسمها نایسین و گرامیسیدین از لاکتوکوکوس لاکتیس، باسیلوس سوبتیلیس و باسیلوس برویس هستند [۸۲]. جالب توجه است، برخی از شرایط نئوپلاستیک، به ویژه لنفومهای پوستی، وجود دارند که در آنها به نظر میرسد اختلال در تولید AMPs پوستی باشد. در این بیماران خطر ابتلا به عفونتها، حتی کشنده، بیشتر است [۸۳-۸۵]. با این حال، برخی از AMP ها مانند نایسین یک اثر تعدیل کننده ایمنی را نشان دادند، که باعث افزایش اثر سیتوتوکسیک و آپوپتوز ریتوکسیماب در لنفوم بورکیت می شود. با توجه به قیمت بالای سنتز شیمیایی AMP ها، بیان بیولوژیکی مورد توجه قرار گرفته است. گونه های مخمری خاص مانند Pichia pastoris، Saccharomyces cerevisiae، و باکتری هایی مانند Escherichia coli، B. subtilis، و گیاهان منابع پپتیدهای ضد میکروبی برای سیستم های بیان استفاده شده اند(۸۷).اما باید توجه داشت که به دلیل مشکلات سمیت، تخریب پروتئولیتیک و خالص سازی، تولید AMP در E. coli مشکل است که استفاده از مزایای تگ های فیوژن مختلف برای رفع مشکل توصیه می گردد.
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
منابع
۱. Tang, S.S.; Prodhan, Z.H.; Biswas, S.K.; Le, C.F.; Sekaran, S.D. Antimicrobial peptides from different plant sources: Isolation, characterisation, and purification. Phytochemistry 2018, 154, 94–۱۰۵.
۲. Rai, M.; Pandit, R.; Gaikwad, S.; Kövics, G. Antimicrobial peptides as natural bio-preservative to enhance the shelf-life of food. J. Food Sci. Technol. 2016, 53, 3381–۳۳۹۴.
۳. Johnstone, K.F.; Herzberg, M.C. Antimicrobial peptides: Defending the mucosal epithelial barrier. Front. Oral Health
۴. ۲۰۲۲, ۳, ۹۵۸۴۸۰.
۵. Liu, Y.; Sameen, D.E.; Ahmed, S.; Dai, J.; Qin, W. Antimicrobial peptides and their application in food packaging. Trends Food Sci. Technol. 2021, 112, 471–۴۸۳.
۶. Tam, J.P.; Wang, S.; Wong, K.H.; Tan, W.L. Antimicrobial Peptides from Plants. Pharmaceuticals 2015, 8, 711–۷۵۷.
۷. Dini, I. Chapter 14—Use of Essential Oils in Food Packaging. In Essential Oils in Food Preservation, Flavor and Safety; Academic Press: Cambridge, MA, USA, 2016; pp. 139–۱۴۷.
۸. Upton, M.; Cotter, P.; Tagg, J. Antimicrobial peptides as therapeutic agents. Int. J. Microbiol. 2012, 2012, 326503
۹. Mahlapuu, M.; Håkansson, J.; Ringstad, L.; Björn, C. Antimicrobial peptides: An emerging category of therapeutic agents. Front. Cell. Infect. Microbiol. 2016, 6, 194.
۱۰. Bin Hafeez, A.; Jiang, X.; Bergen, P.J.; Zhu, Y. Antimicrobial Peptides: An Update on Classifications and Databases. Int. J. Mol. Sci.
۱۱. ۲۰۲۱, ۲۲, ۱۱۶۹۱.
۱۲. Wang, C.K.; Craik, D.J. Designing macrocyclic disulfide-rich peptides for biotechnological applications perspective. Nat. Chem. Biol. 2018, 14, 417–۴۲۷. [CrossRef]
۱۳. Henriques, S.T.; Lawrence, N.; Chaousis, S.; Ravipati, A.S.; Cheneval, O.; Benfield, A.H.; Elliott, A.G.; Kavanagh, A.M.; Cooper, M.A.; Chan, L.Y.; et al. Redesigned Spider Peptide with Improved Antimicrobial and Anticancer Properties. ACS Chem. Biol. 2017, 12, 2324–۲۳۳۴. [CrossRef]
۱۴. Benincasa M, Skerlavaj B, Gennaro R, Pellegrini A, Zanetti M. In vitro and in vivo antimicrobial activity of two alpha-helical cathelicidin peptides and of their synthetic analogs. Peptides. 2003; 24,1723-1731.
۱۵. Skerlavaj B, Gennaro R, Bagella L, et al. Biological characterization of two novel cathelicidin-derived peptides and identification of structural requirements for their antimicrobial and cell lytic activities. J Biol Chem. 1996; 271, 28375-28381.
۱۶. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. Pre-treatment of central venous catheters with the cathelicidin BMAP-28 enhances the efficacy of antistaphylococcal agents in the treatment of experimental catheter-related infection. Peptides. 2006; 27, 2104-2110.
۱۷. Orlando F, Ghiselli R, Cirioni O. et al. BMAP-28 improves the efficacy of Vancomycin in rat models of Gram-positive cocci ureteral stent infection. Peptides. 2008; 29, 1118-1123.
۱۸. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. The antimicrobial peptide BMAP-28 reduces lethality in mouse models of staphylococcal sepsis. Crit Care Med. 2004; 32, 2485-2490.
۱۹. Chen J, Falla TJ, Liu H, et al. Development of protegrins for the treatment and prevention of oral mucositis: Structure-activity relationships of synthetic protegrin analogues. Biopolymers. 2000; 55, 88-98. doi: 10.1002/1097-0282(2000)55:13.0.CO;2-K.
۲۰. Ghiselli R, Giacometti A, Cirioni O, et al. Pretreatment with the protegrin IB-367 affects Gram-positive biofilm and enhances the therapeutic efficacy of linezolid in animal models of central venous catheter infection. JPEN J Parenter Enteral Nutr. 2007; 31, 463-448. doi: 10.1177/0148607107031006463.
۲۱. Cirioni O, Silvestri C, Pierpaoli E, et al. IB-367 pre-treatment improves the in vivo efficacy of Teicoplanin and Daptomycin in an animal model of wounds infected with meticillin-resistant Staphylococcus aureus. J Med Microbiol. 2013; 62, 1552-1558. doi: 10.1099/jmm.0.057414-0.
۲۲. Simonetti O, Cirioni O, Ghiselli R, et al. In vitro activity and in vivo animal model efficacy of IB-367 alone and in combination with Imipenem and Colistin against Gram-negative bacteria. Peptides. 2014; 55, 17- 22. doi: 10.1016/j.peptides.2014.01.029.
۲۳. Bucki R, Leszczyńska K, Namiot A, Sokołowski W. Cathelicidin LL-37: A multitask antimicrobial peptide. Arch Immunol Ther Exp. 2010; 58, 15-25. doi: 10.1007/ s00005-009-0057-2
۲۴. Nagaoka I, Tamura H, Reich J. Therapeutic potential of Cathelicidin Peptide LL-37, an antimicrobial agent, in a murine sepsis model. Int J Mol Sci. 2020; 21, 5973. doi: 10.3390/ijms21175973.
۲۵. Simonetti O, Cirioni O, Goteri G, et al. Efficacy of Cathelicidin LL-37 in an MRSA wound infection mouse model. Antibiotics. 2021; 10, 1210. doi: 10.3390/ antibiotics10101210.
۲۶. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. LL37 protects rats against lethal sepsis caused by Gram-negative bacteria. Antimicrob Agents Chemother. 2006; 50, 1672-1679. doi: 10.1128/AAC.50.5.1672- 1679.2006.
۲۷. Morroni G, Sante LD, Simonetti O, et al. Synergistic effect of antimicrobial peptide LL-37 and Colistin combination against multidrug-resistant Escherichia coli isolates. Future Microbiol. 2021; 16, 221-227. doi: 10.2217/fmb-2020-0204.
۲۸. Cirioni O, Giacometti A, Silvestri C, et al. In vitro activities of tritrpticin alone and in combination with other antimicrobial agents against Pseudomonas aeruginosa. Antimicrob. Agents Chemother. 2006; 50, 3923-3925. doi: 10.1128/AAC.00652-06.
۲۹. Simonetti O, Cirioni O, Ghiselli R, et al. In vitro activity and in vivo animal model efficacy of IB-367 alone and in combination with Imipenem and Colistin against Gram-negative bacteria. Peptides. 2014; 55, 17- 22. doi: 10.1016/j.peptides.2014.01.029
۳۰. Cirioni O, Simonetti O, Pierpaoli E, et al. Enhanced efficacy of combinations of Pexiganan with Colistin versus Acinetobacter baumannii in experimental sepsis. Shock. 2016; 46, 219-25. doi: 10.1097/ SHK.0000000000000584.
۳۱. Morroni G, Simonetti O, Brenciani A, et al. In vitro activity of Protegrin-1, alone and in combination with clinically useful antibiotics, against Acinetobacter baumannii strains isolated from surgical wounds. Med Microbiol Immunol. 2019; 208, 877-883. doi: 10.1007/ s00430-019-00624-7.
۳۲. Conlon JM, Mechkarska M. Host-defense peptides with therapeutic potential from skin secretions of frogs from the family pipidae. Pharmaceuticals (Basel). 2014; 7(1), 58-77. doi: 10.3390/ph7010058.
۳۳. Doyle J, Brinkworth CS, Wegener K.L., et al. nNOS inhibition, antimicrobial and anticancer activity of the amphibian skin peptide, Citropin 1.1 and synthetic modifications. The solution structure of a modified Citropin 1.1. Eur J Biochem. 2003; 270, 1141-1153. doi: 10.1046/j.1432-1033.2003.03462.x
۳۴. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. Citropin 1.1-treated central venous catheters improve the efficacy of hydrophobic antibiotics in the treatment of experimental staphylococcal catheter-related infection. Peptides. 2006; 27, 1210-1216.
۳۵. Giacometti A, Cirioni O, Kamysz W, et al. In vitro activity of Citropin 1.1 alone and in combination with clinically used antimicrobial agents against Rhodococcus equi. J Antimicrob Chemother. 2005; 56, 410-412. doi: 10.1093/jac/dki236.
۳۶. Cirioni O, Silvestri C, Pierpaoli E, et al. IB-367 pre-treatment improves the in vivo efficacy of Teicoplanin and Daptomycin in an animal model of wounds infected with meticillin-resistant Staphylococcus aureus. J Med Microbiol. 2013; 62, 1552-1558. doi: 10.1099/jmm.0.057414-0.
۳۷. Giacometti A, Cirioni O, Del Prete MS, et al. Combination studies between polycationic peptides and clinically used antibiotics against Gram-positive and Gram-negative bacteria. Peptides. 2000; 21, 1155- 60. doi: 10.1016/S0196-9781(00)00254-0.
۳۸. Simonetti O, Lucarini G, Campanati A, et al. VEGF, survivin and NOS overexpression in psoriatic skin: critical role of nitric oxide syntheses. J Dermatol Sci. 2009; 54 (3), 205-208. doi: 10.1016/j.jdermsci.2008.12.012.
۳۹. Giacometti A, Cirioni O, Kamysz W, et al. In vitro activity and killing effect of Citropin 1.1 againstGram-positive pathogens causing skin and soft tissue infections. Antimicrob Agents Chemother. 2005; 49, 2507- 2509. doi: 10.1128/AAC.49.6.2507-2509.2005.
۴۰. Giacometti A; Cirioni O; Kamysz W, et al. In vitro activity and killing effect of uperin 3.6 against Gram-positive cocci isolated from immunocompromised patients. Antimicrob Agents Chemother. 2005; 49, 3933-3936.
۴۱. Ghiselli R, Giacometti A, Cirioni O, et al. Temporin A as a prophylactic agent against methicillin sodium-susceptible and methicillin sodium-resistant Staphylococcus epidermidis vascular graft infection. J Vasc Surg. 2002; 36, 1027-1030. doi: 10.1067/ mva.2002.127530.
۴۲. Harjunpää I, Kuusela P, Smoluch MT, et al. Comparison of synthesis and antibacterial activity of Temporin A. FEBS Lett. 1999; 449, 187-90. doi: 10.1016/ S0014-5793(99)00406-8.
۴۳. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. Prophylactic efficacy of topical Temporin A and RNAIII-inhibiting peptide in a subcutaneous rat Pouch model of graft infection attributable to staphylococci with intermediate resistance to glycopeptides. Circulation. 2003; 108, 767-771. doi: 10.1161/01.CIR.0000083717.85060.16
۴۴. Balaban N, Gov Y, Bitler A, Boelaert J. Prevention of Staphylococcus aureus biofilm on dialysis catheters and adherence to human cells. Kidney Int. 2003; 63, 340-345. doi: 10.1046/j.1523-1755.2003.00733.x.
۴۵. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Temporin A soaking in combination with intraperitoneal linezolid prevents vascular graft infection in a subcutaneous rat pouch model of infection with Staphylococcus epidermidis with intermediate resistance to glycopeptides. Antimicrob Agents Chemother. 2004; 48, 3162-3164. doi: 10.1128/AAC.48.8.3162-3164.2004.
۴۶. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. Temporin A alone and in combination with Imipenem reduces lethality in a mouse model of staphylococcal sepsis. J Infect Dis. 2005; 192, 1613-1620. doi: 10.1086/496888.
۴۷. Simonetti O, Cirioni O, Goteri G, et al. Temporin A is effective in MRSA-infected wounds through bactericidal activity and acceleration of wound repair in a murine model. Peptides. 2008; 29, 520-528. doi: 10.1016/j.peptides.2007.12.011.
۴۸. Giacometti A, Cirioni O, Barchiesi F, Del Prete MS, Scalise G. Antimicrobial activity of polycationic peptides. Peptides. 1999; 20 (11), 1265-73. doi: 10.1016/ s0196-9781(99)00131-x.
۴۹. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Efficacy of polycationic peptides in preventing vascular graft infection due to Staphylococcus epidermidis. J Antimicrob Chemother. 2000; 46, 751-756. doi: 10.1093/jac/46.5.751.
۵۰. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Polycationic peptides as prophylactic agents against methicillin-susceptible or methicillin-resistant Staphylococcus epidermidis vascular graft infection. AntimicrAgents Chemother. 2000; 44, 3306-3309. doi: 10.1128/ AAC.44.12.3306-3309.2000.
۵۱. Batista CV, Scaloni A, Rigden DJ, et al. A novel heterodimeric antimicrobial peptide from the treefrog Phyllomedusa distincta. FEBS Lett. 2001; 494, 85-89. doi: 10.1016/S0014-5793(01)02324-9
۵۲. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Distinctin improves the efficacies of glycopeptides and betalactams against staphylococcal biofilm in an experimental model of central venous catheter infection. J Biomed Mater Res A. 2007; 81, 233-239. doi: 10.1002/ jbm.a.30982.
۵۳. Cirioni O, Ghiselli R, Orlando F, et al. Efficacy of the amphibian peptide Distinctin in a neutropenic mouse model of staphylococcal sepsis. Crit Care Med. 2008; 36, 2629-2633. doi: 10.1097/CCM.0b013e318184430d.
۵۴. Simonetti O, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Antimicrobial properties of Distinctin in an experimental model of MRSA-infected wounds. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012; 31, 3047-3055. doi: 10.1007/s10096- 012-1663-1.
۵۵. Giacometti A, Cirioni O, Riva A, et al. In vitro activity of aurein 1.2 alone and in combination with antibiotics against Gram-positive nosocomial cocci. Antimicrob Agents Chemother. 2007; 51, 1494-1496. doi: 10.1128/AAC.00666-06.
۵۶. Parachin NS, Mulder KC, Viana AAB, Dias SC, Franco OL. Expression systems for heterologous production of antimicrobial peptides. Peptides. 2012; 38, 446-456.
۵۷. Cirioni O, Silvestri C, Ghiselli R, et al. Experimental study on the efficacy of combination of alpha-helical antimicrobial peptides and Vancomycin against Staphylococcus aureus with intermediate resistance to glycopeptides. Peptides. 2006; 27, 2600-2606. doi: 10.1016/j.peptides.2006.05.004.
۵۸. Cirioni O, Giacometti A, Kamysz W, et al. In vitro activities of tachyplesin III against Pseudomonas aeruginosa. Peptides. 2007; 28, 747-751. doi: 10.1016/j.peptides.2007.01.001.
۵۹. Vilcinskas A. Evolutionary plasticity of insect immunity. J Insect Physiol. 2013; 59, 123-129.
۶۰. Cirioni O, Silvestri C, Ghiselli R, et al. Experimental study on the efficacy of combination of alpha-helical antimicrobial peptides and Vancomycin against Staphylococcus aureus with intermediate resistance to glycopeptides. Peptides. 2006; 27, 2600-2606. doi: 10.1016/j.peptides.2006.05.004.
۶۱. Cirioni O, Ghiselli R, Silvestri C, et al. Efficacy of tachyplesin III, Colistin, and Imipenem against a multiresistant Pseudomonas aeruginosa strain. Antimicrob Agents Chemother. 2007; 51, 2005-2010. doi: 10.1128/ AAC.01576-06.
۶۲. Minardi D, Ghiselli R, Cirioni O, et al. The antimicrobial peptide tachyplesin III coated alone and in combination with intraperitoneal piperacillin-tazobactam prevents ureteral stent Pseudomonas infection in a rat subcutaneous pouch model. Peptides. 2007; 28, 2293-2298. doi: 10.1016/j.peptides.2007.10.001.
۶۳. Cirioni O, Ghiselli R, Silvestri C, et al. Efficacy ofthe combination of tachyplesin III and Clarithromycin in rat models of Escherichia coli sepsis. Antimicrob Agents Chemother. 2008; 52, 4351-4355. doi: 10.1128/ AAC.00086-08.
۶۴. Cirioni O, Ghiselli R, Tomasinsig L, et al. Efficacy of LL-37 and granulocyte colony-stimulating factor in a neutropenic murine sepsis due to Pseudomonas aeruginosa. Shock. 2008; 30, 443-448. doi: 10.1097/ SHK.0b013e31816d2269.
۶۵. Kamysz W, Silvestri C, Cirioni O, et al. In vitro activities of the lipopeptides palmitoyl (Pal)-Lys-LysNH(2) and Pal-Lys-Lys alone and in combination with antimicrobial agents against multiresistant Gram-positive cocci. Antimicrob Agents Chemother. 2007; 51, 354- 358. doi: 10.1128/AAC.00344-06.
۶۶. Cirioni O, Giacometti A, Ghiselli R, et al. The lipopeptides Pal-Lys-Lys-NH(2) and Pal-Lys-Lys soaking alone and in combination with intraperitoneal Vancomycin prevent vascular graft biofilm in a subcutaneous rat pouch model of staphylococcal infection. Peptides. 2007; 28, 1299-1303. doi: 10.1016/j.peptides.2007.03.017.
۶۷. Rizzetto G, Molinelli E, Radi G, et al. Role of Daptomycin in cutaneous wound healing: a narrative review. Antibiotics. 2022; 11, 944. doi: 10.3390/antibiotics11070944.
۶۸. Cirioni O, Mocchegiani F, Ghiselli R, et al. Daptomycin and Rifampin alone and in combination prevent vascular graft biofilm formation and emergence of antibiotic resistance in a subcutaneous rat pouch model of staphylococcal infection. Eur J Vasc Endovasc Surg. 2010; 40, 817-822. doi: 10.1016/j.ejvs.2010.08.009.
۶۹. Simonetti O, Lucarini G, Orlando F, et al. Role of Daptomycin on burn wound healing in an animal Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus infection model. Antimicrob Agents Chemother. 2017; 61, 606-617. doi: 10.1128/AAC.00606-17.
۷۰. Silvestri C, Cirioni O, Arzeni D, et al. In vitro activity and in vivo efficacy of tigecycline alone and in combination with Daptomycin and Rifampin against Gram-positive cocci isolated from surgical wound infection. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012; 31, 1759- 1564. doi: 10.1007/s10096-011-1498-1.
۷۱. Giacometti A, Cirioni O, Kamysz W, et al. In vitro activity and killing effect of Temporin A on nosocomial isolates of Enterococcus faecalis and interactions with clinically used antibiotics. J. Antimicrob. Chemother. 2005; 55, 272-274. doi: 10.1093/jac/dkh54.
۷۲. Fanos V, Kacet N, Mosconi G. A review of Teicoplanin in the treatment of serious neonatal infections. Eur J Pediatr. 1997; 156 (6), 423-427. doi: 10.1007/ s004310050629. PMID: 9208233.
۷۳. Giacometti A, Cirioni O, Ghiselli R, et al. Vascular graft infection by Staphylococcus epidermidis: Efficacy of various perioperative prophylaxis protocols in an animal model. Infez Med. 2001; 9, 13-18.
۷۴. Ghiselli R, Cirioni O, Giacometti A, et al. Comparative efficacy of topical versus systemic Teicoplanin in experimental model of wound infections. J Surg Res. 2008; 144, 74-81. doi: 10.1016/j.jss.2007.02.051.
۷۵. Ferrara N, Gerber HP. The role of vascular endothelial growth factor in angiogenesis. Acta Haematol. 2001; 106 (4), 148-156. doi: 10.1159/000046610.
۷۶. Simonetti O, Lucarini G, Rubini C, et al. Clinical and prognostic significance of survivin, AKT and VEGF in primary mucosal oral melanoma. Anticancer Res. 2015; 35 (4), 2113-2120
۷۷. Simonetti O, Goteri G, Lucarini G, et al. In melanoma changes of immature and mature dendritic cell expression correlate with tumor thickness: an immunohistochemical study. Int J Immunopathol Pharmacol. 2007; 20 (2), 325-333. doi: 10.1177/039463200702000212.
۷۸. Simonetti O, Lucarini G, Rubini C, et al. Microvessel density and VEGF, HIF-1α expression in primary oral melanoma: correlation with prognosis. Oral Dis. 2013; 19 (6), 620-627. doi: 10.1111/odi.12048.
۷۹. Simonetti O, Rizzetto G, Molinelli E, Cirioni O, Offidani A. Review: a safety profile of Dalbavancin for on- and off-label utilization. Ther Clin Risk Manag. 2021; 17, 223-232. doi: 10.2147/TCRM.S271445
۸۰. Simonetti O, Lucarini G, Morroni G, et al. New evidence and insights on Dalbavancin and wound healing in a mouse model of skin infection. Antimicrob Agents Chemother. 2020; 64, 2062-2019. doi: 10.1128/ AAC.02062-19.
۸۱. Cirioni O, Kamysz E, Ghiselli R, et al. Lipopeptide Laur-CKK-NH2 dimer preserves Daptomycin susceptibility and enhances its activity against Enterococcus faecalis. J Antimicrob Chemother. 2011; 66, 859- 862. doi: 10.1093/jac/dkr001.
۸۲. Cirioni O, Simonetti O, Morroni G, et al. Efficacy of Pexiganan combination with tigecycline in a mouse model of Pseudomonas aeruginosa sepsis. Curr Top Med Chem. 2018; 18, 2127-2132. doi: 10.2174/156802661966 6181219123431.
۸۳. Cirioni O, Silvestri C, Ghiselli R. et al. In vitro and in vivo effects of sub-MICs of Pexiganan and Imipenem on Pseudomonas aeruginosa adhesion and biofilm development. Infez Med. 2013; 21, 287-295
۸۴. Cirioni O, Silvestri C, Ghiselli R, et al. Protective effects of the combination of alpha-helical antimicrobial peptides and Rifampicin in three rat models of Pseudomonas aeruginosa infection. J Antimicrob Chemother. 2008; 62, 1332-1338. doi: 10.1093/jac/dkn393.
۸۵. Cao J, de la Fuente-Nunez C, Ou RW, et al. Yeastbased synthetic biology platform for antimicrobial peptide production. ACS Synthet Biol. 2018; 7, 896-902
۸۶. Wehkamp U, Jost M, Wehkamp K, Harder J. Dysregulated expression of antimicrobial peptides in skin lesions of patients with cutaneous T-cell lymphoma. Acta Derm Venereol. 2020; 7, 100. doi: 10.2340/00015555- 3372.
۸۷. Fanok MH, Sun A, Fogli LK, et al.. Role of dysregulated cytokine signaling and bacterial triggers in the pathogenesis of cutaneous T-cell lymphoma. J Invest Dermatol. 2018; 138, 1116-1125.
۸۸. Goteri G, Ranaldi R, Simonetti O, et al. Clinico-pathological features of primary cutaneous B-cell lymphomas from an academic regional hospital in central Italy: no evidence of Borrelia burgdorferi association. Leuk Lymphoma. 2007; 48 (11), 2184-2188. doi: 10.1080/10428190701618250.
۸۹. Mohammadi P, Zangeneh M, Mohammadi-Motlagh HR, Khademi F. The antimicrobial peptide, nisin, synergistically enhances the cytotoxic and apoptotic effects of Rituximab treatment on Human Burkitt’s lymphoma cell lines. Rep Biochem Mol Biol. 2020; 9 (3), 250-256. doi: 10.29252/rbmb.9.3.250.