پرورش حیوانات

۱۴۰۳/۱۰/۱۷

معرفی انواع مرغ گوشتی و تخم گذار

درست مانند گربه‌ها، سگ‌ها و سایر حیوانات اهلی، جوجه‌ها نیز در نژادهای مختلفی تولید می‌شوند که به‌طور انتخابی در طول زمان برای تولید صفات خاص توسعه یافته‌اند. برخی از نژادهای مرغ نسبت به سایر نژادها برای کارهای خاصی مناسب تر هستند. اگر به دنبال نژاد مرغی هستید که در تولید تخم مرغ برتر باشد، پس خوش شانس هستید! در اینجا ۱۰ مورد از بهترین نژادهای مرغ برای تولید تخم وجود دارد.

۱۰ نوع از بهترین نژاد های مرغ تخم گذار

۱- لگ هورن

هر بحثی در مورد بهترین جوجه های تولید کننده تخم مرغ باید شامل لگ هورن[۱] باشد. لگ هورن‌ها که به‌خاطر توانایی‌شان در تبدیل مؤثر خوراک به تخم‌مرغ به نام شهری در ایتالیا گرفته شده‌اند، جایی که تا حدی این نژاد در آنجا منشأ گرفته است. شما دو نوع مختلف از لگ هورن را پیدا خواهید کرد، یکی که برای مصارف صنعتی پرورش داده شده است و یک نوع “میراث” که معمولا برای محیط های حیاط خلوت مناسب تر است. توجه به این نکته مهم است که لگ هورن ها ساده ترین پرندگان برای پرورش دهندگان مبتدی نیستند.

۲- قرمز رود آیلند

نژادی آرام که تخم‌های قهوه‌ای بزرگ تولید می‌کند، رود آیلند رد[۲] (نام‌گذاری شده برای ایالت، که در توسعه این نژاد تأثیرگذار بود) بیشترین سهم در نگهداری مرغ در ایالات متحده را دارد. این یک نژاد محبوب است – اینها پرندگان جذابی هستند که بهترین نوع مرغ تخم گذار محسوب می شوند. مانند لگ هورن، انواع صنعتی و میراثی این نژاد را خواهید یافت، پرندگان صنعتی به عنوان تولیدکنندگان تخم مرغ و نژاد میراث[۳] بیشتر به عنوان یک نژاد دو منظوره می محسوب می شوند. («دو منظوره» به این معنی است که این نژاد می تواند هم برای تولید گوشت و هم برای تخم مرغ مورد استفاده قرار گیرد).

۳- راک پلیموث

زمانی که پرورش جوجه برای یک خانواده معمولی بسیار رایج بود، نژاد بزرگ پلیموت راک[۴] یکی از محبوب ترین ها در ایالات متحده بود. این پرنده محبوب بود زیرا مراقبت از این پرنده دو منظوره آسان و کار کردن با آن آسان است. مرغ های پلیموث راک حدود چهار تخم در هفته (۲۰۰ در سال) تولید می کنند.

۴- آسترالوپ

آسترالوپ [۵]علاوه بر موقعیت آنها به عنوان یک مرغ تخم گذار برتر (یک مرغ رکورد دار یک بار در یک سال ۳۶۴ تخم گذاشت!)، پرهای سیاه و سبز رنگین کمانی دارند و تخم های قهوه ای تولید می کنند. جای تعجب نیست که این نژاد استرالیایی دارای طرفداران زیادی است.

۵-ستاره سرخ

جوجه های ستاره قرمز[۶] (همچنین به عنوان Red Sex-Links شناخته می شوند زیرا جنسیت جوجه ها را می توان به راحتی پس از جوجه ریزی مشخص کرد) یک نوع ترکیبی از مرغ است که از تلاقی دو نژاد خاص ایجاد می شود. آنها تولیدکنندگان فوق العاده تخم مرغ هستند و می توانند ۳۰۰ تخم در سال بگذارند.

۶- اورپینگتون

اورپینگتون[۷] به سرعت بالغ می شود، دوستانه است، پرورش آن آسان و بیش از ۲۰۰ تخم در سال تولید می کند. که در اورپینگتون بریتانیا توسعه یافته است به دلیل رنگ گاومیش معروف است، اگرچه آنها در رنگ های دیگر رایج هستند. اورپینگتون همچنین به عنوان یک مرغ نمایشی محبوب است.

۷- اسپانیایی (اسپانیایی سیاه چهره سفید)

اسپانیایی سیاه چهره سفید [۸]جوجه ها بومی آمریکای شمالی نیستند. آنها پرندگان اهلی آسیا هستند. مرغ اسپانیایی یکی از اولین مرغ هایی بود که به ایالات متحده در نمایشگاه های طیور در دهه ۱۸۵۰ وارد شد. علاوه بر شهرت آن به عنوان یک مرغ تخم گزار خوب، ترکیب بدن سیاه و صورت سفید این پرنده را به یک پرنده فوق العاده زیبا تبدیل می کند.

۸-ساسکس

مرغ ساسکس[۹] یکی دیگر از نژادهای بریتانیایی است. ساسکس می تواند همه این کارها را انجام دهد – این یک پرنده گوشتی، یک تخم گذار و یک پرنده سرگرم کننده برای نمایش های طیور است. یک نژاد کمیاب بوده و لزوماً برای پرورش دهندگان مبتدی نیست. در برخی موارد، مرغ های ساسکس می توانند هر سال ۲۵۰ تخم تولید کنند.

۹- چنسلر

چنسلر[۱۰] در اوایل دهه ۱۹۰۰ در کانادا با هدف خاص ایجاد یک نژاد مقاوم ساخته شد که در آب و هوای شمالی این کشور عملکرد خوبی داشته باشد. این نژاد مطیع و تخم گزار خوبی است. دارای تاج و واترهای کوچک است که آن را برای آب و هوای سردتر مناسب می کند.

۱۰- برهما

برهما[۱۱] یک نژاد بزرگ اما ملایم با وزن حدود ۱۰ پوند یا بیشتر است. برهماها مرغ های تخم گذار خوبی هستند و در توانایی آنها برای ادامه تخم گذاری منظم حتی در ماه های زمستان که بسیاری از نژادهای دیگر یا متوقف می شوند یا با سرعت کمتری می گذارند، منحصر به فرد است.

بیماری های مهم طیور

۷ نوع از بهترین نژاد های مرغ گوشتی

جوجه های گوشتی در مقابل نژادهای دو منظوره

جوجه های گوشتی:

جوجه های گوشتی یک نژاد چند رگه هستند، به این معنی که آنها با ترکیب چندین نژاد برای ایجاد گونه ای جدید توسعه یافته اند. ژنتیک پشت این ترکیبات یک راز بسیار محافظت شده است.

نکته مثبت اصلی این نوع جوجه های گوشتی این است که با اضافه کردن ۱ پوند وزن به ازای هر ۲ تا ۳ پوند خوراک مصرفی، تبدیل غذایی بسیار کارآمدی دارند و این یعنی هزینه های خوراک بسیار کمتر. آنها همچنین سریع رشد می کنند (۸-۱۶ هفته)، لاشه گوشتی دارند و جوجه ها با همان سرعت رشد می کنند.

نکته منفی این است که شما به یک جوجه کشی تجاری وابسته هستید و نمی توانید آنها را با هم پرورش دهید تا خودتان به تولید جوجه های بیشتر ادامه دهید. می توانید امتحان کنید، اما در نهایت با پرنده ای کاملا متفاوت مواجه خواهید شد که احتمالاً عملکرد خوبی نخواهد داشت. به علاوه، جوجه‌های گوشتی معمولاً برای پرورش تا بلوغ زنده نمی‌مانند.

دو منظوره:

نژادهای دو منظوره[۱۲] همان چیزی است که پدربزرگ و مادربزرگ ما برای قرار دادن گوشت روی میز استفاده می کردند. آنها جوجه هایی با اندازه بزرگ و اصیل هستند که هم برای تخم مرغ و هم برای گوشت استفاده می شوند. جوجه های گوشتی چند رگه[۱۳])در جوجه کشی های تجاری در آن زمان وجود نداشتند.

اکثر جوجه‌های اصیل لاغر هستند و انرژی خود را برای تهیه تخم‌مرغ (نه گوشت) صرف می‌کنند. نژادهای دو منظوره به دلیل جثه بزرگشان متمایز می شوند و برای تخم مرغ و گوشت مفید هستند. مرغ های جوان معمولاً برای تولید تخم نگهداری می شوند در حالی که خروس ها (و مرغ های بازنشسته) برای گوشت قصابی می شوند.

مشکل بزرگ در برابر نژادهای دو منظوره این است که، در حالی که می توانند هر دو هدف را داشته باشند، هیچ کدام را به خوبی انجام نمی دهند. آنها معمولاً در تولید تخم مرغ بسیار کارآمد نیستند و در تبدیل خوراک به گوشت نیز کارآمد نیستند. بعلاوه، بلوغ آنها زمان زیادی طول می کشد (۱۶-۲۴ هفته). بنابراین برای بالا بردن این موارد، مقدار بسیار بیشتری هزینه خواهید کرد.

۷ نوع از بهترین نژاد های مرغ گوشتی

۷ نوع از بهترین نژاد های مرغ گوشتی
نژاد	سن	سایز	تخم مرغ در سال
رنجرز	۱۶-۱۲ هفته	۹-۸ پوند	۰
کورنیش روستر	۱۴-۱۲ هفته	۹-۸ پوند	۰
کورنیش کراس	۸-۶ هفته	۸-۶ پوند	۰
برس	۲۰-۱۶هفته	۷-۴ پوند	۲۰۰
کورنیش	۲۲-۲۰هفته	۱۰-۸ پوند	۱۵۰
کوچین	۲۰هفته	۱۱-۸پوند	۱۷۵
اورپینگتون	۲۲-۲۰ هفته	۱۰-۸ پوند	۲۰۰

۱- رنجرز (مرغ گوشتی)

رنجرز[۱۴] یک مرغ گوشتی است، با این حال، آنها به سرعت سنتی کورنیش کراس [۱۵] رشد نمی کنند و بنابراین خطرات زیادی را به همراه ندارند. آنها به‌عنوان نژادی بین کورنیش کراس و نژادهای دو منظوره محسوب می شوند.

آنها دارای پرهای قرمز و سیاه، پاهای زرد و با پوست هستند و معمولاً در ۱۲-۱۶ هفته بالغ می شوند. آنها را می توان با نام های زیادی پیدا کرد: رنجرز قرمز، راد رنجر[۱۶]، جوجه های گوشتی بزرگ قرمز، رنجرز آزادی، کوشر کینگ، گوشت قرمز ساز و غیره.

آماده برای پردازش:

۱۲-۱۶ هفته

وزن نهایی:

۸-۹ پوند

جوانب مثبت:

پرورش مقرون به صرفه تر (به ازای هر ۳ پوند خوراک مصرفی ۱ پوند وزن داشته باشید) در مقایسه با نژادهای دو منظوره

گوشت نسبت به کورنیش کراس طعم و مواد مغذی بیشتری دارد

مقدار متوسط گوشت خوراکی در ۷۰ درصد وزن زنده

متناسب تر از کورنیش کراس با گوشت تیره تر (خوشمزه!)

نسبتاً بی تحرک و نیاز به فضای زیادی ندارد

بسیار مطیع و کار با آن آسان است

علوفه‌های بهتر و مصرف کمتر خوراک نسبت به کورنیش کراس (خوراک می‌تواند ۷/۲۴ در فضای خود باقی بماند)

نسبت به کورنیش کراس کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

نسبت به کورنیش کراس نسبت به آب و هوا مقاوم تر است

پرهای تیره آنها را برای شکارچیان هوایی کمتر جذاب می کند

معایب:

در مقایسه با کورنیش کراس پردارتر و دارای موهای زیرین است

در مقایسه با کورنیش کراس به صرفه تر است

آنها با سرعت یکنواخت مانند کرنیش کراس رشد نمی کنند

برای محافظت از آنها به یک ساختار ضد شکارچی نیاز خواهید داشت

هیبرید هستند (باید از یک جوجه کشی تجاری خریداری شود)

برای تولید تخم مرغ نگهداری نمی شود

۲-کورنیش روستر

کورنیش روستر [۱۷]پسر عموی Cornish Cross است که کمی کندتر رشد می کند. آنها شبیه به هم هستند، اما در ۱۲-۱۴ هفته بالغ می شوند نه فقط ۶-۸ هفته. به دلیل این رشد آهسته تر، آنها به طور کلی سالم تر هستند، مانند رنجرز.

آماده برای پردازش:

۱۲-۱۴ هفته

وزن نهایی:

۸-۹ پوند

جوانب مثبت:

پرروش مقرون به صرفه تر (به ازای هر ۳ پوند خوراک مصرفی ۱ پوند وزن داشته باشید) در مقایسه با نژادهای دو منظوره

گوشت نسبت به کورنیش کراس طعم و مواد مغذی بیشتری دارد

مقدار متوسط گوشت خوراکی در ۷۰ درصد وزن زنده

متناسب تر از کورنیش کراس با گوشت تیره تر (خوشمزه!)

بسیار مطیع و کار با آن آسان است

نسبتاً بی تحرک و نیاز به فضای زیادی ندارد

علوفه‌های بهتر و مصرف کمتر خوراک نسبت به کورنیش کراس (خوراک می‌تواند ۷/۲۴ در فضای خود باقی بماند)

نسبت به کورنیش کراس کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

نسبت به کورنیش کراس نسبت به آب و هوا مقاوم تر است

معایب:

در مقایسه با کورنیش کراس پردارتر و دارای موهای زیرین است

در مقایسه با کورنیش کراس به صرفه تر است

آنها با سرعت یکنواخت مانند کرنیش کراس رشد نمی کنند

برای محافظت از آنها به یک ساختار ضد شکارچی نیاز خواهید داشت

رنگ سفید آنها را برای شکارچیان هوایی جذاب می کند

هیبرید هستند (باید از یک جوجه کشی تجاری خریداری شود)

برای تولید تخم مرغ نگهداری نمی شود

۳- کورنیش کراس

آنها اغلب در حبس بزرگ می شوند تا بتوان شرایط را به شدت کنترل کرد. آنها همچنین می توانند در مراتع با نظارت دقیق پرورش داده شوند. نژاد کورنیش کراس ترکیبی بین یک راک سفید پلیموث و مرغ سفید کورنیش است.

آماده برای پردازش:

۶-۸ هفته

وزن نهایی:

۶-۸ پوند (در صورت اجازه می تواند بسیار بزرگتر شود)

جوانب مثبت:

آنها سینه های بسیار بزرگی دارند و سریع بالغ می شوند

حداقل پر و موهای زیرین (به راحتی کنده می شوند)

بسیار مطیع و کار با آن آسان است

بیشترین میزان گوشت خوراکی با ۷۵ درصد وزن زنده

پرورش مقرون به صرفه (به ازای هر ۲ پوند خوراک مصرفی، ۱ پوند وزن اضافه می کنند)

بدون تحرک و فضای زیادی نیاز ندارد

معایب:

برای جلوگیری از پرخوری، غذا باید هر شب حذف شود

مستعد مشکلات پا و قلب (به دلیل رشد سریع)

پرروش برای مکان های کنترل آب و هوا و نه چندان مقاوم در عناصر بیرونی

برای محافظت از آنها به یک ساختار ضد شکارچی نیاز خواهید داشت

نیاز دارند که تغذیه شوند و کمتر مستعد علوفه جویی است

زمانی که به وزن بازار رسیدند باید کشتار شوند، در غیر این صورت ممکن است دچار بیماری های استخوانی شوند یا بر اثر نارسایی قلبی بمیرند

رنگ سفید آنها را برای شکارچیان هوایی جذاب می کند

هیبرید هستند (باید از یک جوجه کشی تجاری خریداری شود)

برای تولید تخم مرغ نگهداری نمی شود

۴- برس (دو منظوره)

مرغ برس[۱۸] از فرانسه سرچشمه می گیرد، اما به سرعت در ایالات متحده محبوب می شود. آنها اغلب گران هستند، پرهای سفید و پاهای آبی فولادی دارند. جوجه های Bresse یک نژاد واقعی دو منظوره هستند، زیرا آنها یک لاشه نسبتاً گوشتی (در ۱۶-۲۰ هفته) ارائه می دهند و همچنین پس از بالغ شدن ۴-۵ تخم در هفته ارائه می دهند.

گفته می شود مرغ Bresse بهترین گوشت را تولید می کند که مانند گوشت گاو نیز مرمری است. با این حال، آنها پرنده ای کوچکتر از جوجه های گوشتی هستند که وزن آنها در بازار فقط ۵-۷ پوند است. آنها به راحتی پرورش می یابند، به خوبی علوفه می گیرند، و خلق و خوی خوبی دارند.

آماده برای پردازش:

۱۶-۲۰ هفته

وزن نهایی:

۴-۷ پوند

جوانب مثبت:

نسبت متعادل گوشت سفید به گوشت تیره

گوشت به دلیل سن و زمان بیشتر در مرتع خوش طعم تر است (برای برخی می تواند یک مشکل باشد)

علوفه‌های بهتر و مصرف خوراک کمتر از جوجه‌های گوشتی (خوراک می‌تواند ۷/۲۴ در فضای آنها باقی بماند)

سریعتر از اکثر نژادهای دو منظوره تمام می شوند

بدون تراکتور مرغ می توان به صورت طبقه ای و آزاد پرورش داد

نسبت به جوجه های گوشتی کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

نسبت به جوجه های گوشتی نسبت به آب و هوا مقاوم تر است

نژاد اصیل هستند و می توان آنها را در خانه تکثیر کرد

مناسب برای تولید تخم مرغ (۲۰۰ تخم مرغ خامه ای در سال)

معایب:

در مقایسه با جوجه های گوشتی پرورش آن مقرون به صرفه تر است (آنها به ازای هر ۴ پوند خوراک مصرفی ۱ پوند وزن اضافه می کنند)

کمترین میزان گوشت خوراکی با ۶۵ درصد وزن زنده

گوشت به دلیل فعال تر و قدیمی تر بودن در زمان فرآوری می تواند سفت تر و لاغرتر باشد

آنها پرنده کوچکتری هستند (فقط ۴-۷ پوند)

در مقایسه با کورنیش کراس پردارتر و دارای موهای زیرین است

آنها با سرعت یکنواخت مانند کرنیش کراس رشد نمی کنند

رنگ سفید آنها را برای شکارچیان هوایی جذاب می کند

می تواند گران باشد و به سختی پیدا شود

۵- کورنیش (دو منظوره)

مرغ کورنیش[۱۹] یکی از نژادهای پایه برای کورنیش کراس است، بنابراین برای تولید گوشت خوب خواهد بود. ۱۲ نوع مختلف برای انتخاب وجود دارد و می تواند ماهیت تهاجمی داشته باشد.

دارای پوست زرد و سالیانه ۱۵۰ عدد تخم قهوه ای می گذارند. مرغ ها همچنین به جوجه کشی معروف هستند، که اگر بخواهید هر سال جوجه ها را تکثیر کنید، عالی هستند.

آماده برای پردازش:

۲۰-۲۲ هفته

وزن نهایی:

۸-۱۰ پوند

جوانب مثبت:

نسبت متعادل گوشت سفید به گوشت تیره

گوشت به دلیل سن و زمان بیشتر در مرتع خوش طعم تر است (برای برخی می تواند یک مشکل باشد)

آنها می توانند به اندازه جوجه های گوشتی باشند (۸-۱۰ پوند)

علوفه گیرهای بهتر و تغذیه کمتر از جوجه های گوشتی (خوراک می تواند ۲۴ ساعته در فضای آنها باقی بماند)

بدون تراکتور مرغ می توان به صورت طبقه ای و آزاد پرورش داد

نسبت به جوجه های گوشتی کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

نسبت به جوجه های گوشتی نسبت به آب و هوا مقاوم تر است

از نژاد اصیل هستند و می توان در خانه تکثیر کرد

معایب:

کمترین میزان گوشت خوراکی با ۶۵ درصد وزن زنده

گوشت به دلیل فعال تر و قدیمی تر بودن در زمان فرآوری می تواند سفت تر و لاغرتر باشد

نسبت به جوجه های گوشتی و جوجه های دو منظوره Bresse بلوغ کندتر است

در مقایسه با کورنیش کراس پردارتر و دارای موهای زیرین است

می تواند تهاجمی باشد

آنها با سرعت یکنواخت مانند کرنیش کراس رشد نمی کنند

در تخمگذاری عالی نیست (فقط ۱۵۰ تخم قهوه ای در سال)

۶- کوچین (دو منظوره)

کوچین[۲۰] ها یکی از بزرگ ترین جوجه های موجود در جهان هستند که وزنشان تا ۱۱ پوند می رسد. در حالی که Jersey Giant بزرگترین در بین تمام نژادهای خالص دو منظوره است (۱۱-۱۳ پوند)، آنها بسیار کند رشد می کنند (۶-۱۲ ماه). کوچین ها در هفته ۲۰ کمی سریع تر حرکت می کنند و آنها را به یک انتخاب عالی تبدیل می کند!

آماده برای پردازش:

۲۰ هفته

وزن نهایی:

۸-۱۱ پوند

جوانب مثبت:

نسبت متعادل گوشت سفید به گوشت تیره

گوشت به دلیل سن و زمان بیشتر در مرتع خوش طعم تر است (برای برخی می تواند یک مشکل باشد)

آنها می توانند به اندازه جوجه های گوشتی باشند (۸-۱۰ پوند)

علوفه گیرهای بهتر و تغذیه کمتر از جوجه های گوشتی (خوراک می تواند ۲۴ ساعته در فضای آنها باقی بماند)

بدون تراکتور مرغ می توان به صورت طبقه ای و آزاد پرورش داد

نسبت به جوجه های گوشتی کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

بسیار مطیع و کار با آن آسان است

نسبت به جوجه های گوشتی نسبت به آب و هوا مقاوم تر است

نژاد اصیل هستند و می توان آنها را در خانه تکثیر کرد

معایب:

به شدت پردار شده است، که می تواند چیدن را چالش برانگیزتر کند

کمترین میزان گوشت خوراکی با ۶۵ درصد وزن زنده

گوشت به دلیل فعال تر و قدیمی تر بودن در زمان فرآوری می تواند سفت تر و لاغرتر باشد

نسبت به جوجه های گوشتی و جوجه های دو منظوره Bresse بلوغ کندتر است

در مقایسه با کورنیش کراس پردارتر و دارای موهای زیرین است

آنها با سرعت یکنواخت مانند کرنیش کراس رشد نمی کنند

در تخمگذاری عالی نیست (۱۷۵ تخم قهوه ای در سال)

۷- اورپینگتون (دو منظوره)

اورپینگتون ها پرندگان گوشتی مناسبی هستند در حالی که به خوبی تخم گذاری می کنند (۲۰۰ تخم قهوه ای در سال). آنها دارای پوست صورتی مایل به سفید و چاق و آبدار هستند. آنها همچنین جویندگان خوبی هستند و بسیار مطیع هستند. اورپینگتون ها یک نژاد مقاوم به سرما نیز هستند. اورپینگتون ها در رنگ های متنوعی مانند سفید، شکلاتی، نقره ای، آبی، بوفه و اسطوخودوس عرضه می شود. مرغ ها به جوجه کشی معروف هستند، که اگر بخواهید هر سال جوجه ها را تکثیر کنید، عالی هستند.

آماده برای پردازش:

۲۰-۲۲ هفته

وزن نهایی:

۸-۱۰ پوند

جوانب مثبت:

نسبت متعادل گوشت سفید به گوشت تیره

گوشت به دلیل سن و زمان بیشتر در مرتع خوش طعم تر است (برای برخی می تواند یک مشکل باشد)

آنها می توانند به اندازه جوجه های گوشتی باشند (۸-۱۰ پوند)

علوفه گیرهای بهتر و تغذیه کمتر از جوجه های گوشتی (خوراک می تواند ۲۴ ساعته در فضای آنها باقی بماند)

بدون تراکتور مرغ می توان به صورت طبقه ای و آزاد پرورش داد

نسبت به جوجه های گوشتی کمتر مستعد مشکلات سلامتی است

نسبت به جوجه های گوشتی نسبت به آب و هوا مقاوم تر است