بیماری های عفونی رایج در سگ ها: ۱۰ عفونت برتر که باید بدانید

بیماری های عفونی در سگ ها به طیف گسترده ای از بیماری های ناشی از عوامل ویروسی، باکتریایی یا قارچی اشاره دارد. این بیماری ها می توانند بسیار مسری باشند و می توانند به سرعت در بین سگ ها و سایر حیوانات پخش شوند. تشخیص معمولاً شامل آزمایش آزمایشگاهی برای شناسایی پاتوژن خاص عامل عفونت است. ممکن است داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد ویروسی برای کمک به کنترل عفونت تجویز شود. مراقبت‌های حمایتی مانند مایعات داخل وریدی، حمایت تغذیه‌ای و سایر مداخلات نیز ممکن است برای مدیریت علائم و جلوگیری از عوارض ضروری باشد.

سگ ها به انواع خاصی از عفونت ها بسیار حساس هستند. شایع ترین آنها شامل دیستمپر سگ، پاروویروس، کرونا و لپتوسپیروز است. این ویروس ها می توانند به سرعت در بین سگ ها پخش شوند و باعث بیماری شدید یا مرگ شوند. درک علل، علائم و نحوه پیشگیری از هر بیماری رایج ضروری است تا بتوانید آنها را زود تشخیص دهید و فوراً به دنبال درمان باشید. به عنوان مثال، موارد زیر برخی از شایع ترین بیماری های عفونی ممکن است سگ شما داشته باشد.

اطلاعات کلی درباره سگ

پاروویروس سگ [۱]

پاروویروس سگ (CPV) یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که سگ ها، به ویژه توله سگ ها و سگ های واکسینه نشده را تحت تاثیر قرار می دهد. این ویروس متعلق به خانواده Parvoviridae است و عمدتاً دستگاه گوارش را هدف قرار می دهد. این ویروس می تواند باعث بیماری شدید و تهدید کننده زندگی شود، به ویژه در سگ های جوان یا دارای نقص ایمنی. CPV  از طریق تماس مستقیم با سگ های آلوده یا مدفوع آنها منتقل می شود. همچنین می تواند به طور غیر مستقیم از طریق اشیاء یا محیط های آلوده پخش شود. این ویروس بسیار مقاوم است و می تواند ماه ها در محیط زنده بماند و به راحتی قابل انتقال است. هنگامی که سگ آلوده می شود، ویروس به سرعت حمله می کند و سلول ها را در پوشش روده، مغز استخوان و بافت های لنفاوی تقسیم می کند. این منجر به گاستروانتریت شدید می شود و باعث علائمی مانند استفراغ، اسهال (اغلب خونی)، بی حالی، از دست دادن اشتها و کم آبی بدن می شود. در برخی موارد، CPV  می تواند بر قلب نیز تأثیر بگذارد و منجر به میوکاردیت شود.

تشخیص و درمان سریع برای مدیریت عفونت پاروویروس سگ بسیار مهم است. مراقبت های دامپزشکی معمولاً شامل درمان حمایتی برای کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت ها و عفونت های باکتریایی ثانویه است. علاوه بر این، سگ های مبتلا به پاروویروس برای جلوگیری از گسترش عفونت نیاز به جداسازی شدید دارند و در موارد شدید ممکن است بستری شدن در بیمارستان ضروری باشد.

پیشگیری برای محافظت از سگ ها در برابر CPV کلیدی است. واکسیناسیون بسیار مؤثر است و معمولاً در پروتکل های اصلی واکسیناسیون توله سگ ها گنجانده شده است. علاوه بر این، رعایت بهداشت، اجتناب از تماس با سگ های آلوده یا مدفوع آنها و ضد عفونی کردن مناطق آلوده از اقدامات پیشگیرانه ضروری است.

دیستمپر سگ

دیستمپر سگ، یک بیماری رایج سگ ها، یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که سگ ها و سایر حیوانات را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری توسط ویروس دیستمپر سگ  (CDV)، یکی از اعضای خانواده Paramyxoviridae  ایجاد می شود. این بیماری سگ ها در درجه اول بر سیستم تنفسی، گوارشی و عصبی حیوانات مبتلا تأثیر می گذارد.

این ویروس عمدتاً از طریق ترشحات تنفسی یا مدفوع حیوانات آلوده منتقل می شود و به آن اجازه می دهد بین حیوانات پخش شود. با این حال، می تواند از طریق اشیاء آلوده به ویروس یا از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده نیز انتشار یابد. توله سگ ها و سگ های واکسینه نشده به ویژه در معرض ابتلا به این بیماری هستند. به محض عفونت، ویروس از طریق دستگاه تنفسی و سیستم لنفاوی تکثیر می شود و اندام ها و بافت های مختلف را هدف قرار می دهد. این می تواند علائم مختلفی از جمله تب، ترشحات بینی و چشم، سرفه، استفراغ، اسهال، بی حالی و بی اشتهایی را ایجاد کند. در موارد شدید، دیستمپر همچنین می‌تواند علائم عصبی مانند تشنج، لرزش و تغییرات رفتاری را تحریک کند، که آن را به یکی از علل شایع چنین علائمی در سگ تبدیل می‌کند. تشخیص دیستمپر معمولاً شامل در نظر گرفتن علائم بالینی، شرح حال و آزمایش‌های آزمایشگاهی مانند آنالیز خون و تشخیص ویروس از سواب‌ها یا نمونه‌های بافتی است. متأسفانه، هیچ درمان ضد ویروسی هدفمندی برای دیستمپر وجود ندارد، بنابراین ارائه مراقبت های حمایتی بسیار مهم است. این شامل مدیریت علائم، تامین مایعات برای جلوگیری از کم آبی بدن و جلوگیری از عفونت های باکتریایی ثانویه است.

واکسیناسیون یکی از موثرترین راه‌ها برای محافظت از سگ شما در برابر دیستمپر است. این معمولاً در پروتکل‌های اصلی واکسیناسیون توله سگ گنجانده شده است، مانند واکسن بیماری لایم، بیماری دیگری که حیوانات و افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. دیستمپر یک بیماری شدید و اغلب کشنده است، بنابراین پیشگیری از طریق واکسیناسیون و اجتناب از قرار گرفتن در معرض حیوانات آلوده بسیار مهم است. علاوه بر این، اقداماتی مانند رعایت بهداشت، قرنطینه کردن سگ‌های آلوده و ضدعفونی کردن مناطق آلوده به ویروس نیز به جلوگیری از انتشار این ویروس کمک می‌کند.

انگل های خارجی

انگل های خارجی در سگ ها موجوداتی هستند که در سطح بیرونی بدن سگ زندگی می کنند و از خون یا پوست آن تغذیه می کنند. این انگل ها می توانند باعث ناراحتی، تحریک و مسائل مختلف سلامتی برای سگ ها شوند. انگل های خارجی رایج در سگ ها عبارتند از کک، کنه، شپش، کنه و جرب. کک ها حشرات ریز و بدون بال هستند که به پوست سگ حمله می کنند و باعث خارش، خاراندن و واکنش های آلرژیک می شوند. آنها همچنین می توانند بیماری ها و انگل ها را منتقل کنند.

کنه ها عنکبوتی هستند که به پوست سگ می چسبند و از خون آن تغذیه می کنند. آنها می توانند بیماری های مختلفی مانند بیماری لایم و ارلیشیوز را منتقل کنند.کنه ها موجودات میکروسکوپی هستند که می توانند باعث ایجاد بیماری های پوستی مختلف در سگ ها شوند. به عنوان مثال می توان به کنه های گوش، که مجرای گوش سگ را آلوده می کند و کنه های جرب سارکوپتیک، که باعث جرب و خارش شدید می شود، اشاره کرد.

شپش حشرات کوچکی هستند که به پوست سگ حمله می کنند و باعث خارش، خاراندن و ریزش مو می شوند.آنها بیشتر در توله سگ ها و سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف دیده می شوند. انگل های خارجی را می توان با روش های مختلفی از جمله نظافت منظم، محصولات پیشگیری از کک و کنه، حفظ محیط زندگی تمیز و مراجعه به دامپزشکی در صورت لزوم، پیشگیری و درمان کرد. با این حال، رسیدگی سریع به هجوم انگل های خارجی برای جلوگیری از ناراحتی، کاهش خطر انتقال بیماری و حفظ سلامت و رفاه کلی سگ بسیار مهم است.

بیماری عفونی قارچی

بیماری‌های عفونی قارچی در سگ‌ها توسط قارچ‌های مختلفی ایجاد می‌شوند که می‌توانند بدن سگ را آلوده کرده و باعث مشکلات سلامتی مختلفی شوند. قارچ‌ها میکروارگانیسم‌هایی هستند که می‌توانند در محیط‌های مختلف رشد کنند و قسمت‌های مختلف بدن سگ، از جمله پوست، سیستم تنفسی، دستگاه گوارش و اندام‌های داخلی را آلوده کنند. عفونت های قارچی رایج در سگ ها عبارتند از:

درماتوفیتوز (کرم حلقوی): این عفونت قارچی بر پوست، مو و ناخن سگ تأثیر می گذارد. می تواند باعث ایجاد تکه های دایره ای ریزش مو، قرمزی، خارش و ضایعات پوسته پوسته شود.

آسپرژیلوژیس: این یک عفونت تنفسی است که توسط قارچ آسپرژیلوس ایجاد می شود. سگ ها می توانند هاگ ها را استنشاق کنند که منجر به علائم تنفسی مانند سرفه، مشکل در تنفس، ترشحات بینی و عطسه می شود.

بلاستومایکوزیس: این یک عفونت قارچی سیستمیک است که توسط قارچ بلاستومایسس ایجاد می شود. معمولاً ریه ها را درگیر می کند اما می تواند به سایر اندام ها نیز سرایت کند. علائم ممکن است شامل سرفه، مشکل در تنفس، کاهش وزن، ضایعات پوستی و مشکلات چشمی باشد.

 هیستوپلاسموز: این یکی دیگر از عفونت های قارچی سیستمیک است که توسط قارچ هیستوپلاسما ایجاد می شود. سگ ها می توانند با استنشاق اسپورهای قارچی به عفونت مبتلا شوند. می تواند ریه ها، کبد، طحال و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار دهد. علائم ممکن است شامل سرفه، کاهش وزن، کاهش اشتها و تب باشد.

 کریپتوکوکوزیس: این یک عفونت قارچی ناشی از قارچ کریپتوکوکوس است. در درجه اول بر سیستم تنفسی تأثیر می گذارد اما می تواند سیستم عصبی مرکزی را نیز درگیر کند. علائم ممکن است شامل ترشحات بینی، ناراحتی تنفسی، علائم عصبی و مشکلات چشمی باشد. عفونت های قارچی در سگ ها معمولاً از طریق علائم بالینی، بررسی میکروسکوپی نمونه ها، کشت قارچ و سایر آزمایش های تخصصی تشخیص داده می شود. علاوه بر این، درمان اغلب شامل داروهای ضد قارچی خاص به نوع عفونت و مراقبت‌های حمایتی برای مدیریت علائم و ارتقای بهبودی است. بنابراین، مشورت با دامپزشک برای تشخیص و درمان عفونت های قارچی در سگ ها مهم است.

لپتوسپیروز

لپتوسپیروز یک عفونت باکتریایی است که سگ ها، حیوانات دیگر و حتی انسان ها را مبتلا می کند. این بیماری توسط باکتری های متعلق به جنس لپتوسپیرا ایجاد می شود. این باکتری ها که معمولاً در ادرار حیوانات آلوده وجود دارند، توانایی قابل توجهی برای زنده ماندن در خاک و آب برای مدت طولانی دارند. در نتیجه، سگ ها از طریق تماس با آب، خاک آلوده یا از طریق تعامل با حیوانات آلوده از جمله جوندگان، حیوانات وحشی و حیات وحش مستعد ابتلا به عفونت هستند.

تظاهرات بالینی لپتوسپیروز می تواند متفاوت باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد. در موارد خاص، سگ ها ممکن است علائم قابل تشخیصی از خود نشان ندهند، در حالی که در موارد دیگر، بیماری می تواند به سرعت پیشرفت کند و به بیماری جدی منتهی شود. نشانه های رایج لپتوسپیروز در سگ ها عبارتند از: تب بی حالی کاهش اشتها استفراغ، اسهال درد شکم درد عضلانی زردی (زردی پوست و چشم)

لپتوسپیروز همچنین به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و دام شناخته می شود، به این معنی که می تواند از حیوانات به انسان منتقل شود. بنابراین، هنگام تعامل با سگ آلوده یا هنگام تماس با مایعات بدن آن، از جمله تماس با مدفوع حیوانات، احتیاط لازم است. تشخیص لپتوسپیروز معمولاً از طریق ترکیبی از علائم بالینی، آزمایش‌های خون، و آزمایش‌های آزمایشگاهی خاص با هدف شناسایی وجود باکتری لپتوسپیرا یا آنتی‌بادی‌ها در خون یا ادرار سگ تعیین می‌شود.

درمان معمولا شامل آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری ها و مراقبت های حمایتی برای مدیریت علائم و جلوگیری از عوارض است. پیشگیری از لپتوسپیروز شامل واکسیناسیون، پرهیز از تعامل با محیط‌ها یا حیوانات بالقوه آلوده، و رعایت شیوه‌های بهداشتی خوب، مانند پوشیدن دستکش‌های محافظ هنگام دست زدن به حیوانات بالقوه آلوده یا مایعات آنها است. علاوه بر این، مشاوره با دامپزشک برای تشخیص، درمان و پیشگیری از لپتوسپیروز در سگ‌ها حیاتی است. در نهایت، یادآوری این نکته ضروری است که سگ‌ها ناقل بسیاری از بیماری‌ها هستند و این ویروس بسیار مسری است و اهمیت اقدامات پیشگیرانه را نشان می‌دهد.

سرفه لانه[۲]

سرفه لانه یا تراکئوبرونشیت عفونی سگ، یک عفونت تنفسی بسیار مسری است که بسیاری از سگ ها می توانند به آن مبتلا شوند. ویروس‌ها و باکتری‌ها، از جمله پاراآنفلوآنزای سگ، آدنوویروس سگ و بوردتلا برونچیسپتیکا، معمولاً باعث این بیماری می‌شوند. قابل ذکر است، این بیماری زمانی رخ می دهد که این عوامل بیماری زا وجود داشته باشند و به راحتی در مناطقی که سگ ها در نزدیکی آن هستند، مانند لانه ها، پارک های سگ، یا مراکز نظافت پخش شوند. علامت اصلی سرفه لانه یک سرفه مداوم، خشک و شدید است که اغلب شدید و حکایت از تلاش سگ برای پاک کردن گلوی خود دارد. سگ ها همچنین ممکن است علائمی مانند عطسه، ترشحات بینی، تب خفیف، از دست دادن اشتها و بی حالی را نشان دهند.

سرفه ممکن است گاهی بدتر شود و منجر به ناراحتی و مشکل در تنفس شود. علیرغم اینکه یک بیماری نسبتاً جدید در دنیای سلامت سگ ها شناسایی شده است، سرفه لانه معمولاً به عنوان یک بیماری خود محدود شونده طبقه بندی می شود. این به این دلیل است که به طور طبیعی طی چند هفته خود به خود برطرف می شود. با این وجود، در موارد خاص، به ویژه در توله سگ ها یا سگ هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، می تواند به عفونت های حاد تنفسی یا ذات الریه تبدیل شود. بنابراین، مشاهده دقیق علائم سگ و مراقبت به موقع دامپزشکی بسیار مهم است. رویکرد درمانی برای سرفه لانه عمدتاً شامل مراقبت های حمایتی برای کاهش علائم است. این ممکن است شامل تجویز سرکوب‌کننده‌های سرفه یا گشادکننده‌های برونش برای تسهیل تنفس باشد. همچنین، اگر مشکوک به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت های باکتریایی ثانویه تجویز شود. استراحت و جدا شدن از سگ های دیگر نیز برای جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری حیاتی است. دانستن اینکه بیشتر سگ‌ها بهبود می‌یابند اطمینان‌بخش است، اما در صورت بروز بیماری منتشر، توجه فوری دامپزشکی لازم است.

هاری

هاری یک بیماری ویروسی کشنده است که بر سیستم عصبی پستانداران از جمله سگ تاثیر می گذارد که می تواند منجر به علائم عصبی وخیم شود. ویروس هاری که مسئول این بیماری است، معمولاً از طریق گاز گرفتن یا خراش سگ مبتلا یا سایر حیوانات آلوده منتقل می شود. این بیماری در اثر نفوذ ویروس به مغز و نخاع ایجاد می شود. در مراحل اولیه، هاری در سگ ها ممکن است علائم نامشخصی داشته باشد. اینها می توانند تغییرات رفتاری مانند پرخاشگری یا کناره گیری شدید، ترشح بیش از حد بزاق، و چالش در بلع را شامل شوند. با پیشرفت بیماری، علائم شدیدتری در سگ های مبتلا ظاهر می شود. اینها شامل ضعف عضلانی، فلج، گیجی، تشنج و در نهایت کما یا مرگ است.

هاری یک بیماری کشنده است که علائم بالینی آن ظاهر شود. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. از آنجایی که هاری یک عفونت مشترک بین انسان و دام است که می تواند به انسان و سایر حیوانات منتقل شود، پیشگیری از اهمیت بالایی برخوردار است. واکسیناسیون هاری موثرترین اقدام برای محافظت از سگ در برابر این بیماری است. معمولاً در یک سری از سنین پایین شروع می شود و سپس تزریقات تقویت کننده منظم انجام می شود. واکسیناسیون سگ هاری یک الزام قانونی در بسیاری از حوزه های قضایی از جمله ایالات متحده است. در مناطقی که هاری شیوع دارد، نظارت دقیق بر سگ‌ها، از جمله سگ‌های ماده که ممکن است به دلیل بارداری یا شیردهی آسیب‌پذیرتر باشند، برای جلوگیری از تماس با حیوانات وحشی مانند خفاش‌ها، راکون‌ها، اسکنک‌ها و روباه‌ها که ناقلان رایج ویروس هستند، ضروری است. این اقدام احتیاطی به ویژه در هنگام رویدادهایی که سگ‌های زیادی، مانند نمایش سگ، جمع می‌شوند، اهمیت دارد.

اگر یک حیوان هار بالقوه سگی را گاز بگیرد، مراقبت های دامپزشکی فوری ضروری است و حادثه باید به مقامات محلی کنترل حیوانات یا مقامات بهداشت عمومی گزارش شود. مدیریت به موقع و مناسب می تواند به کاهش گسترش هاری به انسان، سایر حیوانات و حتی سگ های سالم کمک کند، بنابراین خطر کلی عفونت را کاهش می دهد.

پاراآنفلوانزای سگ

پاراآنفلوانزای سگ یک ویروس تنفسی بسیار مسری است که سگ ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این یکی از عوامل بیماری زا است که معمولاً با سرفه لانه همراه است، یک عفونت تنفسی که با سرفه خشک و خشن مشخص می شود. آنفولانزای سگ توسط ویروس پاراآنفلوآنزا ایجاد می شود که در درجه اول بر سیستم تنفسی سگ ها تأثیر می گذارد. این ویروس از طریق ترشحات تنفسی، مانند سرفه یا عطسه، سگ های آلوده پخش می شود. همچنین می تواند به طور غیر مستقیم از طریق سطوح یا اشیاء آلوده منتقل شود. توله سگ ها، سگ های مسن و سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف به ویژه در معرض عفونت هستند.

علائم پاراآنفلوانزای سگ شامل سرفه‌های خشک و مداوم، ترشحات بینی، عطسه و ناراحتی‌های تنفسی خفیف است. عفونت ممکن است گاهی به علائم تنفسی شدیدتر مانند ذات الریه تبدیل شود. توجه به این نکته ضروری است که پاراآنفلوانزای سگ به راحتی با سایر عفونت های تنفسی اشتباه گرفته می شود، بنابراین تشخیص صحیح توسط دامپزشک ضروری است. واکسیناسیون علیه CPIV برای توله های کوچکتر از هشت هفته توصیه می شود. توله سگ های بزرگتر از هشت هفته واکسینه شده باید هر سه ماه یکبار واکسن تقویتی دریافت کنند. واکسن های تقویت کننده به صورت تجاری در دسترس هستند.

کروناویروس سگ

 کروناویروس سگ یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که در درجه اول سیستم گوارشی سگ ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری توسط ویروس کرونای سگ (CCoV) ایجاد می شود و با سویه کروناویروسی که باعث ایجاد COVID-19 در انسان می شود متفاوت است. کروناویروس سگ از طریق تماس با مدفوع آلوده، سطوح آلوده یا قرار گرفتن در معرض مواد آلوده از طریق دهان منتقل می شود.

توله سگ ها و سگ هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس هستند. این ویروس در درجه اول روده کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به التهاب و آسیب به پوشش روده می شود. علائم عفونت کروناویروس سگ ها می تواند متفاوت باشد، اما معمولاً شامل اسهال، استفراغ، از دست دادن اشتها، بی حالی و کم آبی بدن است. در موارد شدید، می تواند منجر به مشکلات گوارشی جدی تری شود.

توجه به این نکته ضروری است که عفونت کروناویروس سگ به راحتی با سایر بیماری های گوارشی اشتباه گرفته می شود، بنابراین تشخیص صحیح توسط دامپزشک ضروری است. پیشگیری از کروناویروس سگ شامل اقدامات بهداشتی خوب مانند بهداشت مناسب مناطق زندگی، تمیز کردن منظم ظروف غذا و آب و حذف و دفع فوری مدفوع است. واکسیناسیون علیه کروناویروس سگ در برخی مناطق در دسترس است اما به عنوان یک واکسن اصلی در نظر گرفته نمی شود و به طور کلی بر اساس خطر قرار گرفتن در معرض سگ توصیه می شود. بنابراین، مشاوره با دامپزشک برای تعیین اقدامات پیشگیرانه مناسب برای هر سگ بسیار مهم است.

هپاتیت سگ

هپاتیت عفونی سگ (ICH) که به آن هپاتیت سگ نیز گفته می شود، یک بیماری ویروسی شایع است که عمدتاً کبد و سایر اندام های سگ های خانگی را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری توسط آدنوویروس سگ نوع ۱ (CAV-1) تحریک می شود و انتقال آن بسیار کارآمد است و از طریق تماس با ادرار، مدفوع، بزاق یا ترشحات بینی سگ های آلوده پخش می شود. علائم هپاتیت عفونی سگ در سگ ها بسته به شدت عفونت می تواند نوسان داشته باشد. موارد خفیف ممکن است علائمی مانند تب، بی حالی، کاهش اشتها و سرفه را نشان دهند. موارد شدیدتر می تواند منجر به زردی (زردی چشم ها و غشاهای مخاطی)، ناراحتی شکمی، استفراغ، اسهال و احتمالاً عوارض تهدید کننده زندگی مانند نارسایی کبد و اختلالات لخته شدن شود. این بیماری التهابی معمولاً در سگ‌های جوان شدیدتر است، در حالی که سگ‌های مسن ممکن است علائم خفیف‌تری داشته باشند یا ناقلان بدون علامت باشند.

واکسیناسیونی برای جلوگیری از هپاتیت سگ وجود دارد و اغلب در رژیم اصلی واکسیناسیون سگ ها گنجانده می شود. علاوه بر این، واکسیناسیون به تقویت ایمنی در برابر ویروس، کاهش تهدید و شدت بیماری کمک می کند. از این رو، صاحبان سگ باید به جدول زمانی واکسیناسیون پیشنهادی پایبند باشند و اطمینان حاصل کنند که واکسیناسیون سگشان جاری است. اگر مشکوک هستید که سگ شما ممکن است هپاتیت سگ داشته باشد، توجه فوری دامپزشکی حیاتی است. درمان معمولاً شامل مراقبت‌های حمایتی است که برای مدیریت علائم و دفع عوارض طراحی شده است. این مراقبت ممکن است شامل مایعات داخل وریدی، داروهایی برای تقویت عملکرد کبد و سایر درمان های حمایتی متناسب با نیازهای خاص سگ باشد. علاوه بر این، تشخیص زودهنگام این شکل رایج در سگ ها، همراه با اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون و اقدامات بهداشتی مناسب، می تواند به طور قابل توجهی به محافظت از سگ در برابر هپاتیت سگ کمک کند. بنابراین، اگر عفونت به موقع تشخیص داده شود و به طور مناسب درمان شود، معمولاً قابل کنترل است.

راهنمای تصویری و کامل نژادهای سگ

منبع

Dr. Phil Good, owner of Beyond Pets Animal Hospital, received his Bachelor of Science with highest honors in Chemical Engineering from Georgia Tech in 2006. Phil finally came to his senses, realizing he’d much rather work with animals than in a chemical plant. Dr. Good obtained his doctorate in veterinary medicine from UGA in 2011.

[۱] Canine Parvovirus

[۲] Kennel Cough