خوشبختانه کشور ایران به لحاظ جغرافیای طبیعی بیشترین توانایی را در تکثیر و پرورش آبزیان دارد. کوهستان ها، جلگه ها، زمین های کنار سواحل قابلیت انجام پروژه های شیلاتی را دارند که البته باید با حفظ محیط زیست و منابع آبی به اجرای آن پرداخت. مهمترین گونه پرورش در مناطق کوهستانی که دمای آب در تابستان (۱۴-۱۶ ۰c) و در زمستان (۸-۱۰ ۰c) است. قزل آلا که در کوهستان های البرز، زاگرس، خراسان، آذربایجان، کردستان از رونق اقتصادی خوبی برخوردار است.
از جلگه ها و دشت ها که دمای آب در تابستان (۲۴-۲۸ ۰c) و در زمستان (۱۴-۱۶ ۰c) است برای پرورش کپور ماهیان بصورت پلی کالجر استفاده می شود.
زمینهای کنار سواحل شمالی کشور طرح های پرورش ماهیان خاویاری رونق گرفته و در منطقه گمیشان بندر ترکمن چندساله است که پرورش میگوی وانامی کارایی پیدا کرده است.
همچنین طرح قفس در دریای خزر به پرورش ماهی قزل آلا اختصاص یافته است.
در سواحل خلیج فارس هم طی سال های ۷۵ تاکنون گونه های مختلف میگو پرورش داده شده است. که در حال حاضر گونه وانامی در سایتهای مختلف بوشهر، خوزستان، هرمزگان و بلوچستان پرورش داده میشود. در خود دریا هم طرح پرورش ماهی سی باس و هامور در قفس در مناطق دیلم بوشهر و قشم هرمزگان وجود دارد.
علاوه بر موارد مذکور در استخرهای دومنظوره کشاورزی هم پرورش ماهی در مناطق مختلف کشور صورت میگیرد که شش ماهه اول سال کپور و شش ماهه دوم سال قزل آلا است.
چنانچه طرح های پرورش ماهی بصورت مداربسته توسعه پیدا می کرد با حداقل آب ضمن حفظ منابع آبی و محیط زیست می توانستیم حداکثر بهره وری را داشته باشیم که به دلیل عدم خودکفایی در تولید و کشت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن این طرح ها موفقیت آمیز نبوده است.
همچنین شیوه های نوین پرورش مثل بایوفلاک در پرورش ماهیان گرم آبی و میگو می تواند به حجم تولید آبزیان بیفزاید و آن را مشمول نماید.
نگارش
دکتر مهیار تقوی زاده
مشاوره تغذیه آبزیان
